Jón á Bægisá - 01.09.2003, Qupperneq 23

Mórberjakeimurinn
„Heiðraði réttur,
æruverðugu dómarar.
Faðir minn var fæddur í þorpinu Sarkas, nálægt Haderah. Faðir minn
var bóndasonur. Árið 1948 var hann rekinn með valdi af landi sínu. Jarð-
irnar voru teknar eignarnámi. Heimilin voru jöfnuð við jörðu. Á rústum
þeirra var reist verksmiðja. Faðir minn neyddist til að leita sér að vinnu til
að sjá fyrir fjölskyldunni. Við settumst að í örlitlu hreysi, 12 manns í einu
litlu herbergi. Eg man að það var árið 1957, árið eftir Sínaístríðið, sem fað-
ir minn sagði við mig og bróður minn sem er hér í réttarsalnum: Farið og
vinnið svo að þið getið hjálpað mér að afla fjár fyrir skólagöngu ykkar“
(tekið úr réttarskjölum).
„Bróðir minn sem er hér í réttarsalnum.“
Bróðir hans var Rashíd Masarwa, sem sótti um inngöngu í samyrkjubú-
ið okkar ásamt konu sinni árið 1961. Það var Rashíd Masarwa sem sagði
við okkur: „Ég vil fá að búa hér sem heiðarlegur maður rétt eins og hver
annar, en ég vil að börn mín viti að faðir þeirra er arabi, ég vil að að þau
læri kóraninn, ég vil að þau haldi allar trúarhátíðir gyðinga, en ég vil líka
að þau viti hvað ramadan er, og ég vil að afi þeirra og amma komi að heim-
sækja þau hingað og að börn mín fari til þorpsins og dveljist þar hjá afa og
ömmu.“
Og nú situr Rashíd Masarwa hér og horfir á bróður sinn hljóta refsidóm
fyrir að vilja taka með valdi það sem hann sjálfur reyndi að öðlast með
beiðni og samningum, og bræðralag þjóða heimsins reyndist ekki þess
megnugt að veita þeim lið.
I fangelsinu í Ramleh sitja sonur þessa kíbbúts sem lét eyða þorpinu og
sonur þorpsins sem lagt var í rúst. Aðeins einn ungur maður úr samyrkju-
búinu, Údi Adív að nafni, ákvað að fara yfir veginn, ganga til móts við
þorpsbúa. En heimurinn hefur ekki rúm fyrir slíkan barnaskap.
Og ef fanga dreymir í fangaklefum sínum, þá munu báðir þessir fangar
sjá í draumi bláma himinsins og finna í munninum sætan mórberjakeim-
inn.
Krístín Thorlacíus íslenskaði
JSœý’/já — Þegar stríð að stríðinu verður
21