Þjóðmál - 01.06.2012, Blaðsíða 39

Þjóðmál - 01.06.2012, Blaðsíða 39
38 Þjóðmál SUmAR 2012 til að afhenda Kayapo­ættbálknum væna spildu lands, sem átti að vera griðland frá skógarhöggi og námugrefti . En indíánarnir héldu þar aðeins áfram þeirri iðju, sem þeir höfðu áður stundað, að selja öðrum réttindi til skógarhöggs og námugraftar . Rann gróðinn af því í vasa höfðingja þeirra, en íbúarnir voru eftir sem áður örsnauðir . Þótt Sting héldi áfram að berjast fyrir verndun regnskóga, lýsti hann opinberlega yfir vonbrigðum með Kyapo­menn og hitti forsvarsmenn ættflokksins ekki aftur, fyrr en hann hélt tónleika í Brasilíu 2009 .19 Einn hinna göfugu villimanna, sem græningjar eru hvað hrifnastir af, hefur orðið svo frægur á Íslandi, að nafn hans hefur hljómað í þingsal . Kristín Ástgeirsdóttir, þingmaður Kvennalistans, bar vorið 1992 saman boðskap Gamla testamentisins um, að menn ættu að gera sér jörðina undirgefna, og svofelld orð indíánahöfðingjans Seattles í ávarpi árið 1854: Vér gerum oss ljóst, að hinn hvíti maður skilur ekki lífshætti vora . Ein skák lands er honum ekki meira virði en hver önnur . Hann er gestur um nótt sem hrifsar það af borðum sem hann þarfnast . Jörðin er ekki systir hans heldur mótstöðumaður og þegar hann hefur yfirbugað hana flytur hann sig bara um set . Hann skilur grafir feðra sinna eftir slyppar og snauðar og kærir sig kollóttan . Hann rænir jörðinni frá sínum eigin börnum . Hinn hvíti maður meðhöndlar svo móður sína, jörðina, og bróður hennar, himininn, sem hún væri eitthvað sem má plægja, rupla eða selja eins og kvikfénað eða glerperlur sem ganga kaupum og sölum . Lítt seðjandi græðgi hans blóðmjólkar jörðina og skilur hana eftir flakandi í sárum blásandi foksanda . Kristín bætti við: „Þetta var viðhorf indíánahöfðingjans sem ég held að við getum mikið af lært .“20 En þetta var ekki viðhorf indíánahöfðingjans Seattles, heldur skrifaði Ted nokkur Perry þessi orð í handriti heimildarmyndar, sem sýnd var 1972 . Engar heimildir eru til um, að indíánahöfðinginn hafi nokkru sinni mælt neitt í þessa veru . Óteljandi græningjar, þar á meðal Al Gore, fyrrverandi varaforseti Bandaríkjanna, hafa þó vitnað í þessi orð Seattles indíánahöfðingja af velþóknun .21 Hin nýja mynd goðsagnarinnar um göfuga villimenn sem græningja skýtur víða upp kolli . Sveinbjörn Bald­ vins son rithöfundur lofaði til dæmis árið 2001 þá menningu, sem frumbyggjar Vestur heims hefðu búið við . „Eitt af því sem einkennir gjarnan slíka menningu er virðing og jafnvel lotning fyrir umhverfinu og náttúrunni,“ sagði Sveinbjörn . „Þetta birtist meðal annars í þeirri hugmynd að núlifendur erfi ekki jörðina og geti því ekki ráðstafað henni og gæðum hennar að vild og geðþótta líkt og hverri annarri eign sinni .“22 Rannsóknir sýna allt annað . Þegar Kólumbus kom til Vesturheims, bjuggu þar um 54 milljónir manna, að því er talið er, ekki aðeins í Mexíkó og Andes­fjöllum, heldur einnig á harðbýlli slóðum eins og í regnskógunum í kringum Amasón­fljót og á mýrum og eyðimerkum Norður­Ameríku . En frumbyggjar höfðu lítinn viðnámsþrótt gegn sjúkdómum úr Norðurálfu, berklum, lungnabólgu, mýraköldu, taugaveiki og bólusótt, og talið er, að tímabilið 1492 til 1650 hafi um 90% þeirra fallið af þessum sökum . Þrátt fyrir talsverða aðflutninga úr Evrópu og Afríku var fólksfjöldi í Vestur­ heimi um miðja átjándu öld innan við þriðjungur þess, sem hann hafði verið fyrir komu Kólumbusar . Þetta olli því, að stór svæði féllu í órækt og skógar uxu upp á ný, þar sem þeir höfðu áður verið brenndir eða
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.