Þjóðmál - 01.06.2012, Blaðsíða 17

16 Þjóðmál SUmAR 2012
enda var keisarinn talinn hliðhollur Banda­
ríkjamönnum og Vesturlöndum, en vinstri
menn taka ávallt málstað andstæðinga þeirra
(og sinna eigin) . Það er varla nokkur vafi á
því, að Íransstjórn, sú sem nú ógnar heims­
byggðinni með kjarnorkuvopnum, er lýð­
ræðisleg, því að hún nýtur stuðnings yfir­
gnæfandi meiri hluta landsmanna . Hvert er
þá vandamálið?
Sagan frá Íran virðist nú vera að endurtaka
sig í „arabíska vorinu“ svokallaða, en margt
bendir til að „vormenn Islams“, séu flestir
af sama sauðahúsi og Khomeini og klerkar
hans . Það allra versta og hættulegasta sem nú
gæti gerst í Norður­Afríku og Sýrlandi væri,
að lýðræði yrði komið á . „Margur heldur
mig sig,“ segir máltækið og einfeldningar
á Vesturlöndum virðast alls ekki geta skilið
að fólk í þriðja heiminum hugsar alls ekki
eins og þeir . Dulið hatur á Vesturlöndum
ólgar hvarvetna undir niðri, samfara
öfund og reiði . Það sem fer einna mest
fyrir brjóstið á þriðja heims íbúum, og alls
ekki aðeins múslimum, eru einmitt helstu
baráttu mál bandamanna þeirra, vinstri
manna, nefnilega allt lauslætið, homma­ og
kvennabröltið, klámið og margt annað sem
þetta fólk fyrirlítur . Þekkt birtingarmynd
þessa haturs er, þegar múslimar, búsettir
á Vesturlöndum, myrða dætur sínar með
köldu blóði ef þeir telja að þær séu farnar að
temja sér siði innfæddra . „Heiðursmorðin“
eru eitt dæmi um hið falda, undirliggjandi
hatur á Vesturlandabúum, blandað djúp­
stæðri öfund, sem fékk fyrst útrás í Íran, en
ólgar hvarvetna undir meðal þriðja heims
búa, og ekki aðeins múslima . Þeir vilja þó
ólmir njóta góðs af lífsgæðum okkar .
Menn, allra síst fjölmiðlamenn, virðast
alls ekki skilja, að í hugum verulegs hluta
almennings í múslimaheiminum er Osama
bin Laden ekki aðeins hetja, held ur allt
að því heilagur maður . Nái lýðræð ið fram
að ganga og almenningur komi fram vilja
sínum er líklegast að t .d . í Egypta landi
verði strax skrúfað fyrir öll vin sam leg
samskipti við Ísrael . Í staðinn muni koma
fullur fjandskapur . Kristnir menn og fleiri
minnihlutahópar munu lenda í miklum
þrengingum . Þeir styðja því núverandi
valdhafa . Líklegt er, að ofbeldis­ og hryðju­
verkahópar muni einnig njóta velþókn­
unar hinna nýju stjórnvalda . Sagan frá Íran
1978–1979 mun trúlega endurtaka sig og
raunar er sennilegt, að falli Egyptaland og
Sýrland muni flest önnur lönd á svæðinu
einnig verða „lýðræðisleg“, þ .e . lendi undir
stjórn fulltrúa meirihluta almennings, þ .e .
islamista .
Nú er í tísku hérlendis að halda því fram, að „fólkið“, eða „hinn almenni
maður“, þ .e . Jón Jónsson í Breiðholtinu,
eigi að ráða . En er Jón nokkur maður til
þess? Og kærir hann sig yfirleitt nokkuð um
það? Flestir hafa nóg með sig og hafa mjög
takmarkaðan áhuga, og enn síður þekk ingu
á flestum þeim oft flóknu málum sem koma
til kasta stjórnvalda .
Alls staðar í náttúrunni, þar sem búið er í
hóp, ríkir einræði og sömuleiðis miskunn­
ar laus stétta skipting . Gildir einu hvort það
er í maura búinu, úlfahópnum eða hænsna­
húsinu .
Einnig í mannheimum er einræði elsta og
upprunalegasta stjórnarformið, en lýðræði
í víðustu merkingu sinni, þ .e . samráð um
ákvarðanatöku, er einnig mjög gamalt og
sú kenning alröng, sem hver hefur étið upp
eftir öðrum í aldir, að Forn­Grikkir hafi
fundið það upp . Samráð elstu og virtustu
manna ættflokksins hefur tíðkast meðal
frumstæðra þjóðflokka víða um heim í
árþúsundir, t .d . meðal amerískra indíána
og þjóðveldið íslenska er eitt afbrigði af því .
Hliðstætt skipulag ríkti víða meðal germana
og trúlega einnig annarra fornþjóða Evrópu .
En lýðræði og samráð nýtur sín best í lítt