Þjóðmál - 01.03.2014, Blaðsíða 25

24 Þjóðmál voR 2014
viðstöddu miklu fjölmenni, þar á meðal
flestum Íslendingum í borginni og dönskum
fyrirmönnum . Við athöfnina í kirkjunni
flutti Eiríkur hjartnæm minningarorð um
Jón eins og tíðkast við útfarir . Hann hafði
orð á því að samhljómur hefði nánast alltaf
verið með Jóni og íslensku þjóðinni hvað
málefni snerti . „Í einu máli var þó þing
og þjóð eindregið á móti honum, en hann
fylgdi þar eigi að síður skoðun sinni fram
með jafn miklu kappi og endranær,“ sagði
Eiríkur og átti þar við fjárkláðamálið árið
1859, þegar Jón gerðist erindreki dönsku
stjórnarinnar á Íslandi og bakaði sér fyrir
vikið miklar óvinsældir meðal landa sinna .
Síðan sagði Eiríkur:
„Aldrei að víkja“ . Það var viðkvæði hans .
Aldrei að víkja eitt fótmál frá því, er hann
áleit rétt, það var aðaleinkennið á lífi
hans . Að hann hafi eigi ætíð tekið fylli lega
til greina ástæður þeirra, er höfðu aðra
skoðun en hann, það þarf engan að furða
er gætir að takmörkunum mannlegs anda,
og vissi hve geðríkur hann var . Hitt er
miklu fremur merkilegt, hvernig hann gat
stjórnað svo geði sínu, að hann hafði aldrei
þau orð, er eigi sæmdu drenglyndum og
ágætum manni . (Útför Jóns Sigurðssonar
og Ingibjargar Einarsdóttur, Reykjavík
1880, bls . 17 .)
Fregnin um andlát Jóns Sigurðssonar barst ekki til Íslands fyrr en með fyrsta
miðs vetrar póstskipinu í byrjun febrúar
1880 . Öll blöð landsins greindu þá þegar
frá þessum sorgartíðindum . Var einnig sagt
frá minn ingarathöfninni í Garnisons kirkju .
Blað ið Fróði á Akureyri vitnaði í lík ræðu
séra Eiríks:
Hann minntist fagurlega æviatriða Jóns
Frá jarðarför Jóns Sigurðssonar í Reykjavík 4 . maí 1880 .