Gerðir kirkjuþings - 01.01.2012, Qupperneq 83

83
Flest erum við líklega sammála um að eitt það mikilvægasta í öllu því sem snýr að
kynferðisbrotamálum séu forvarnir. Það er að allt sé gert sem hægt er til að koma í veg
fyrir að slík brot verði framin. Forvarnir þurfa fyrst og fremst að stuðla að öryggi og velferð
þeirra sem leita eftir þjónustu kirkjunnar eða taka þátt í starfi á hennar vegum. Það sama á
við um þau sem vinna störf í kirkjunni, bæði sem launað starfsfólk og sjálfboðaliðar.
Það er skynsamlegt að koma á vönduðum verklagsreglum í öllu starfi kirkjunnar sem hafa
forvarnargildi. Til þess að slíkar reglur verði sem bestar þarf að fá fólk sem þekkir til á sem
flestum sviðum í starfsemi kirkjunnar til að taka þátt í útfærslu slíkra reglna. Þá þarf að
hafa í huga þegar slíkar reglur eru útfærðar að aðstæður og starfsemi á vegum kirkjunnar
eru mjög mismunandi eftir stöðum. Taka þarf tillit til þess það er margt ólíkt í þéttbýli og
dreifbýli.
Þjóðkirkjan hefur sett sér siðareglur. Eins hefur prestafélag Íslands siðareglur. Í umræðum
sem nefndarfólk hefur átt við ýmsa aðila hefur komið fram að vera kunni að það væri til
bóta að skerpa á og skýra ýmislegt í siðareglum þjóðkirkjunnar. Siðareglur þurfa að vera
meira en falleg orð á blaði. Þær þurfa allir að kannast við og nota. Þá geta siðareglur sett
ákveðin ramma sem fólk undirgangist að starfa innan. Þá verði það skýrt að það fólk sem
ekki getur farið eftir siðareglum þjóðkirkjunnar geti ekki starfað innan hennar.
Hafa þarf í huga að siðareglur snúast ekki eingöngu um presta heldur og allt starfsfólk á
biskupsstofu, í öllum stofnunum kirkjunnar og á vettvangi sókna. Siðareglur eiga að gilda
bæði um launað starfsfólk sem og sjálfboðaliða.
Það eru margir sem starfa að fræðslu, forvörnum og viðbrögðum í málaflokknum
kynferðisbrot og kynferðisofbeldi. Nefndarfólki finnst sjálfsagt að kirkjan hafi gott samstarf
við öll þau sem vinna að slíkum málum af heilindum og á heilbrigðan hátt. Engin ástæða
er til annars en að þjóðkirkjan nýti sér þá þekkingu og þau úrræði sem slíkir aðilar búa yfir
og sæki í reynslu þeirra. Lagt er til að þjóðkirkjan leiti samstarfs um fræðslu sem nýtist í
forvörnum og hefji nú þegar viðræður við þá aðila sem bjóða upp á slíkt með það í huga
að allir sem starfa á vettvangi þjóðkirkjunnar sæki slík námskeið.
Nauðsynlegt er að endanleg aðgerðaáætlun sé unnin í umboði kirkjuráðs því hve hratt
eða bratt er hægt að fara í verkefni sem snúa að fræðslu og forvörnum byggist á þeim
fjármunum sem unnt er að verja til verksins. Verkefni sem þessu er ekki hægt að ljúka í
eitt skipti fyrir allt. Verkefni sem snúast um að verja fólk fyrir hverskonar ofbeldi þarf að
vera stöðugt á dagskrá. Viðbrögð og verkáætlanir sem eru til fyrirmyndar er aðeins hægt
að koma á með því að hafa stöðuga árvekni og fylgjast með því sem best er hægt að gera
á hverjum tíma.
Það er afar brýnt að fyrstu skref verði tekin strax og því mikilvægt að taka þau í samstarfi
við það fólk sem hefur unnið að þessum málum með góðum árangri og geta stytt þann
tíma sem þarf til að koma málum í mótaðan farveg.
Mikilvægt er að fagfólk með sérþekkingu á málefninu taki við þessu verkefni.