Félagsbréf - 01.12.1959, Qupperneq 16

14
FÉLAGSBRÉF
Björnssonar í Borgarnesi. Það féll í hluta hans að koma skipulagi á bóka-
safnið og starfsháttu þess og efla það svo að bókakosti, að starfsfært mætti
kalla. Magnús hafði ekki, að ég ætla, neina sérlega þekkingu á bókasafns-
störfum, þegar hann tók við starfinu. En hann var samvizkusamur og harn-
hleypa duglegur með sprettum og gekk að þessu starfi með kappi og elju.
Naut hann þegar frá öndverSu mikilsverðrar aðstoðar konu sinnar í þessu
starfi, enda tók hún við forstöðu safnsins að honum látnum. Hagurinn
rýmkaðist og með atbeina góðra vina tókst honum að eignast hús í
HafnarfirSi, sem þeim hjónum auSnaSist skjótlega aS breyta í vistlegt og
aSlaSandi heimili. BókavarðarstarfiS krafðist að vísu allmikillar vinnu, en
kreppti þó minna að hæfileikum Magnúsar og hugSarefnum en margt
annað starf mundi hafa gert, einkum þar sem honum varð nú auðveldara
til atfanga um ýmislegt í bókmenntum, en áður hafði verið. Ég hef aldrei
séð Magnús Ásgeirsson jafn hamingjusaman og ánægðan og fyrstu árin
eftir að hann fluttist til Hafnarfjarðar. Þar dró og fleira til en það, sem
þegar er talið.
Allsnemma á árinu 1942 hóf Ragnar Jónsson að gefa út tímaritið Helga-
fell og réð Magnús ritstjóra að því ásamt Tómasi Guðmundssyni skáldi.
Ragnar réðst í þetta af stórhug og bjartsýni, eins og honum er eiginlegt,
og sparði ekkert til, enda varð Helgafell fyrir rausn hans og umsjá þeiria
félaga glæsilegasta tímarit, sem hér hefur verið gefið út bæði áður og
síðan. En ég hygg það ekki ofmælt, að Helgafell og starfið við það hafi
haft ærna þýðingu fyrir þroska Magnúsar. Hann færist mjög í auka næstu
árin og sér þess augljós merki í bókmenntastörfum hans. Til þess liggja
þau rök, að með Helgafelli gafst honum í fyrsta sinn á ævinni svigrúm fyrir
þá kappgjörnu athafnasemi, sem einnig var drjúgur þáttur í skapgerö hans.
Hann var í eöli sínu mjög fjarri því að vera hlutleysingi. Hann var þvert
á móti ráðgjam og vildi láta til sín taka um hvert það mannlegt málefni,
sem honum var hugarhaldið. Og þau urðu fleiri og fleiri með árunum,
sjóndeildarhringur hans var að víkka til endadægurs. Og Helgafell vavð
hans fyrsta og mér liggur við að siegja einasta — tækifæri til þess að
láta að sér kveða. Hann kom að vísu allmjög við félagsmál rithöfunda
um skeið og var formaöur Rithöfundafélags íslands um hríð. Hann baröist
þar drengilega fyrir bættum kjörum rithöfunda og lét fleira gott til sin
taka. En það gat ekki dulizt, að það var ekki sízt vegna þess, aS hann haföi
hið glæsilega tímarit þeirra félaga að bakhjalli, sem honum óx svo mjög