Morgunblaðið - 31.12.2015, Blaðsíða 14

14 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. DESEMBER 2015
Morgunblaðið/Styrmir Kári
Morgunhani Snæbjörn hafði lengi verið með í maganum að skrifa bók, en langaði þó meira til að hafa skrifað bók
en að skrifa bók. Eini tími hans til skrifta var árla morguns áður en samstarfsmenn hans mættu til vinnu.
Valgerður Þ. Jónsdóttir
vjon@mbl.is
Snæbjörn Ragnarsson,bassaleikari og textahöf-undur þungarokks-hljómsveitarinnar Skálm-
aldar og liðsmaður
skemmtisveitarinnar Ljótu hálfvit-
anna, hefur víða látið til sín taka á
ritvellinum. Hann hefur m.a. skrif-
að fyrir sjónvarp og leikhús og
hlotið Grímuverðlaunin fyrir. Einn-
ig Íslensku tónlistarverðlaunin sem
textahöfundur ársins 2014 svo fátt
eitt sé talið.
Snæbjörn starfar á auglýsinga-
stofunni PIPAR/TBWA sem sam-
félagsmiðlafulltrúi og hugmynda-
og textahöfundur aukinheldur sem
hann bloggaði um Evróputúra
Skálmaldar á Kjarnann og hefur
undanfarið skrifað pistla um þjóð-
félagsmál fyrir Stundina.
Rokkstjörnudraumar
Þrátt fyrir að hafa verið á ferð
og flugi með sveitinni og haft ærinn
starfa að öðru leyti á árinu, svo
sem eins og að sinna nýfæddri dótt-
ur, lét hann sig ekki muna um að
senda frá sér sína fyrstu skáldsögu.
Gerill nefnist hún og fjallar um
hljómsveitina Gerla, en einkum um
einn liðsmanninn, Arngrím Sævar
Eggertsson, sem dreymir um að
verða fræg rokkstjarna. Uppskrúf-
aður, sjálfhverfur og dómgreind-
arlaus gervitöffari eru orð sem lýsa
söguhetjunni býsna vel. Hetjan sú
arna er að minnsta kosti ekki póli-
tískt réttþenkjandi og talsmaður
jafnréttis eins og höfundurinn hef-
ur með skrifum sínum getið sér orð
fyrir að vera. Enda er bókin ekki
um hann. Eða hvað?
„Ég sæki margt í reynslu-
brunn minn í tónlistarheiminum,
notfæri mér ýmislegt sem hefur
gerst eða ég hef haft spurnir af að
hafi gerst á tónleikum, í partíum
eða í viðtölum hjá fjölmiðlum og við
alls konar aðstæður. Karakterarnir
eru líka að sumu leyti byggðir á
fólki sem ég þekki – og þekki ekki,
ég reyni ekkert að fela það. Sagan
er svo yfirdrifin að ég held að hún
geti varla móðgað nokkurn mann,“
segir Snæbjörn og bætir við að
reyndar hefði hann haft gaman af
ef sú væri raunin.
Ekkert uppklapp
Hugmyndin að Gerli kviknaði í
Evróputúr Skálmaldar fyrir réttu
ári þegar hann var hvað iðnastur að
blogga fyrir Kjarnann. „Ég hafði
skrifað gríðarlega mikið og fór að
pæla í hvernig ég myndi bera mig
að ef ég væri að skrifa bók. Þótt ég
hafi lengi verið með í maganum að
prófa að skrifa bók, langaði mig í
rauninni meira til að hafa skrifað
bók en að skrifa bók. Hérna á PIP-
AR höfðum við verið að sýsla við
bókaútgáfu og þá hugsaði ég með
mér hvað allt í kringum slíka út-
gáfu væri með ólíkindum leiðinlegt.
Höfundur situr í fleiri mánuði og
skrifar og ef hann er heppinn birt-
ist heilsíðuauglýsing í Morg-
unblaðinu eða hann kemst í Kiljuna.
Hann fær kannski að lesa í Ey-
mundsson og fer svo bara heim.“
Ekkert uppklapp, meinarðu?
„Einmitt. Bókaútgáfa er svo
skrýtinn bisness og ólík því að gefa
út fullt af plötum eins og ég hef
gert og sem alltaf er verið að spila.
Ég velti þessu töluvert fyrir mér og
datt í hug að ef ég skrifaði um tón-
listarmann gæti ég samið lögin sem
hann gerði. Rétt eftir áramótin
nefndi ég hugmyndina af rælni við
umboðsmann Skálmaldar. Hann
hljóp strax til Tomma í Sögum og
daginn eftir var ég kominn með út-
gáfusamning án þess að vera búinn
að skrifa staf.“
Músíkhugmynd að bók
Lengi vel hafði Snæbjörn ekki
hugmynd um hvernig bókin ætti að
vera. Eina sem var fast í hendi var
músíkhugmyndin sem fólst í því að
hann semdi sjálfur lögin fyrir sögu-
hetjuna. Afraksturinn, sex lög, er á
gerill.is ásamt fróðleiksmolum um
bókina og tilurð hennar. Rokk, fyll-
erí og þrísom – eins og þar stendur.
„Ég hef verið að spila lögin,
sem eru frekar svona popp/rokk og
músíktilraunaleg, hingað og þangað
síðan bókin kom út,“ segir hann.
Með útgáfusamning upp á vas-
ann, en enga hugmynd um sögu-
þráð, hélt Snæbjörn í tónleika-
ferðalag með Skálmöld um Evrópu
í febrúar. „Í rútunni var ég þó
stundum hálfþunnur að nótera hug-
myndir í stílabók,“ upplýsir hann.
Ætlunin var að láta hendur standa
fram úr ermum í barneignarfríinu í
apríl. „Algjör sjálfsblekking því
auðvitað notaði ég tímann bara í að
sinna barninu. Í ágúst hafði ég sam-
band við útgáfuna, sagðist ekki vera
búinn að skrifa neitt og stakk upp á
að fresta útgáfunni. Þar á bæ
kipptu menn sér ekkert upp við tíð-
indin og skipuðu mér bara að drull-
ast til að klára söguna.“
Snæbjörn átti því ekki annarra
kosta völ. Eini tími dagsins til að
sinna ritstörfunum var milli kl. sex
og átta á morgnana, sem þýddi að
hann þurfti að fara að sofa um níu-
leytið á kvöldin. „Ég skrifaði hérna
á PIPAR áður en samstarfsfólk
mitt mætti til vinnu. Mér gekk
ljómandi vel og var tvo mánuði að
ljúka verkinu.“
Algjör hálfviti og „wannabe“
Snæbjörn ræður sér vart fyrir
hlátri þegar hann er spurður hvort
hann líti á bókina sem þroskasögu
rokkstjörnu. „Þá þyrfti einhver að
þroskast í henni,“ svarar hann. „Ég
er hræddur um að Sævar þroskist
ekki mikið í þessari bók. Hann er
skemmtilegur, en samt algjör hálf-
viti og svona„wannabe“. Sumt
gengur upp hjá honum á einhvern
ótrúlegan hátt, en annað ekki.
Hann gæti orðið „miniceleb“ í bók
númer tvö, „súperceleb“ í þriðju og
svo algjört „hasbeen“ eða sorglega
útbrunninn í þeirri fjórðu – eins og
er algengur ferill tónlistarmanna.“
Er þá alls ekkert líkt með ykk-
ur Sævari?
„Jú, alltof mikið. Eins og ég
sagði, hann er algjör hálfviti.“
En ekki þú væntanlega?
„Ég næ kannski að hemja hálf-
vitskapinn í mér aðeins betur,
hugsa svona 10 sekúndum lengur
en Sævar áður en ég tala. Þótt ég
geti ekki neitað að svipaðar glóru-
lausar hugsanir hafi hvarflað að
mér í þessu brölti öllu saman, er ég
vonandi ekki alveg eins öfgafullur.
Sævar hefur líka ýmsa eiginleika
sem ég hef meðvitað forðast að til-
einka mér, en merki hjá sumum í
þessum bransa.“
Í meira mæli en annars staðar?
„Ég hef náttúrlega ekki verið
alls staðar. En, jú kannski. Það er
fyndinn leikur að eltast við frægð-
ina. Allir vilja vera merkilegri en
aðrir og eru alltaf að leita uppi
merkilega fólkið sem þeir vilja líkj-
ast. Að vísu erum við ekki öll þann-
ig gerð að vilja láta á okkur bera,
en ég veit samt ekki um neina
hljómsveit sem vill alltaf spila í bíl-
skúrum.“
Skálmöld og Gerlar
Bar stofnun Skálmaldar 2009
til með svipuðum hætti og Gerla í
sögunni?
„Skálmöld var stofnuð þegar
við félagarnir vorum komnir til vits
og ára og orðnir ráðsettir menn. Ég
sendi tölvupóst til allra sem ég vildi
hafa með mér í þungarokkssveit og
við erum enn að. Gerlar byrjuðu
aftur á móti í bílskúr upp á gamla
móðinn. Flestir sem voru einhvern
tímann tólf ára, fóru að reykja og
keyptu sér rafmagnsgítar kannast
við svoleiðis drama og harkið sem
því fylgir.“
Í bókinni er ekki miklu púðri
eytt í að lýsa útliti Sævars. Hvernig
sérðu hann fyrir þér?
„Sævar er sjarmerandi á sinn
hátt, rokkaralegur með skítugt
„lúkk“ eins og furðanlega margir
hrífast af. Hann leggur mikið upp
úr að vera töff og eyðir meiri tíma
en meðalsúpermódel í að greiða sér
þannig að hann líti út fyrir að vera
ógreiddur. Semsagt mjög líkur öðr-
um rokkurum hvað þetta varðar.“
Ekki frítt spil
Snæbjörn er hæstánægður
með viðtökur bókarinnar. „Lang-
flestir sem hafa lesið hana segja
hana ógeðslega fyndna og skemmti-
lega og það gleður mig rosalega. Að
sama skapi gleður mig hversu sum-
um lesendum finnst ég vera á
rangri leið hvað pólitíska rétt-
hugsun áhrærir. Trúlega vegna
þess að sögupersónan er sjálfhverf
karlremba sem fær ekki makleg
málagjöld. Einum gagnrýnandanum
fannst að ég ætti ekki að tjá mig
með þessum hætti heldur vera á
sömu nótum í bókinni og í þjóð-
félagsrýni minni í Stundinni. Ég
virtist ekki hafa alveg frítt spil til
að búa til skáldsögu, því sumir ætl-
uðust til að ég tæki ákveðna afstöðu
til lífsins, þjóðfélags- og heimsmál-
anna.“
Þeir Snæbjörn Ragnarsson og
Arngrímur Sævar Eggertsson voru
ekkert á þeim buxunum í þessari
bók. Markmið þess fyrrnefnda var
að segja sögu þess síðarnefnda, sem
gerir allt fyrir frægðina nema vita-
skuld að hugsa og hegða sér eins og
rétthugsandi manneskja.
Þungarokkarinn samdi lögin
fyrir söguhetjuna
Fræg þungarokksstjarna,
Snæbjörn Ragnarsson,
hefur sent frá sér sína
fyrstu skáldsögu, Geril,
sem hverfist um Sævar,
„wannabe“ rokkstjörnu
sem gerir allt fyrir frægð-
ina nema kannski að
hugsa og hegða sér eins og
rétthugsandi manneskja.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Skálmöld og Ljótu hálfvitarnir Snæbjörn og félagar hans í Skálmöld voru orðnir ráðsettir menn þegar þeir stofn-
uðu sveitina fyrir sex árum, en áður hafði Snæbjörn gengið til liðs við skemmtisveitina Ljótu hálfvitana.
„Það var beyglaður Sævar sem skrönglaðist heim til
sín um hádegið. Hin alræmda skammarganga gladdi
hann reyndar. Til er fólk sem skammast sín fyrir að
ganga heim í morgunsárið í sparifötunum eða djamm-
gallanum eftir að hafa hallað höfði annars staðar en
heima hjá sér. Sævar var ekki einn þeirra. Hann hafði
verið að ríða og hann var stoltur af því. Og ekki bara
ríða. Hann hafði verið í þrísom. Það hljómaði svo vel
að þrátt fyrir óskaplega þynnku brosti hann alla leið-
ina heim. Þrísom. Þrísom. Þrísomþrísomþrísom!“
Rokkari sem segir sex
BROT ÚR BÓKINNI GERILL
Morgunblaðið/Eggert
„Sævar leggur
mikið upp úr að vera
töff og eyðir meiri
tíma en meðal-
súpermódel í að
greiða sér þannig að
hann líti út fyrir að
vera ógreiddur.
Semsagt mjög líkur
öðrum rokkurum hvað
þetta varðar.“