Morgunblaðið - 21.12.2016, Blaðsíða 62

62 Jólablað Morgunblaðsins
En, jú jú, auðvitað er margt sem mér dettur í hug, en ég geymi
þær hugleiðingar í hjartanu mínu.“
Það að missa ástina sína hefur kennt Söru Lind ótalmargt.
Eins og að lífið er stutt og best sé að njóta þess vel og fallega.
„Gerðu allt sem þig langar, ekki gera það sem þig langar
ekki að gera. Ástin er yndisleg og ég óska öllum þess að finna
ást eins og við áttum. Og ef við finnum ástina, þá rækta hana af
alúð, ekki rífast yfir smámunum. Sokkarnir mega alveg liggja
á gólfinu og þvottinn má brjóta illa saman. Fólk á frekar að
fara í göngutúra, leiðast og kyssast og nota falleg orð. Fólk á
að eiga fallegar samverustundir og búa til dásamlegar minn-
ingar með þeim sem það elskar. Við eigum að vera þakklát fyr-
ir að fá að vera hér. Ég er heppin að fá að sjá börnin mín
stækka. Ég er þakklát fyrir heilsuna og fólkið mitt elska ég
meira,“ segir Sara Lind og játar að sjálf hafi hún breyst við
þessa lífsreynslu.
„Þetta breytir manni. Ég missi mig ekki yfir smáhlutum og
eyði ekki tíma í vitleysu. Ég nenni ekki stressi og leiðindum.
Ég vil bara einbeita mér að því að vera góð manneskja, gera
hlutina eins vel og ég get. Ég vil vera góð manneskja eins og
Regin var. Hann er mín fyrirmynd enda var hann til fyrir-
myndar sem manneskja,“ segir hún.
Ekki skrýtin, bara sorgmædd
Síðan Sara Lind missti Regin hefur hún verið virk í starfi
Ljónshjarta sem eru Samtök fyrir ekkjur og ekkla og börn
þeirra sem hafa misst foreldri. Samtökin voru stofnuð í nóv-
ember 2013.
„Ég setti mig fljótlega í samband við formann samtakanna
og byrjaði bara að taka þátt. Í dag er ég varamaður í stjórn
samtakanna. Margt hefur verið í boði innan þessara samtaka,
vefsíða hefur verið sett á laggirnar þar sem má finna alls konar
fróðleik. Fyrirlestar ýmiskonar hafa verið í boði, jólaföndur
fyrir börnin, kaffihúsahittingar og grillveisla í Viðey svo eitt-
hvað sem nefnt. Ég stofnaði gönguhóp innan samtakanna og
við förum í göngu einu sinni í mánuði. Nú á að fara að stofna
hjólahóp, það finnst mér frábært. Síðustu ár hafa líka margir
hlaupið í Reykjavíkurmaraþoninu og safnað áheitum fyrir sam-
tökin, þar hef ég reynt að vera dugleg og er afar þakklát öllum
þeim sem hafa heitið á mig og þannig hef ég getað safnað pen-
ingum fyrir samtökin.
Oft hefur mér liðið eins og ég sé að missa vitið, en þegar ég
hitti annað Ljónshjarta, spjalla og við deilum líðan og reynslu
þá fæ ég staðfestingu á því að það er ekkert að mér. Ég er
bara sorgmædd og sorgin á sér margar hliðar. Ég eignaðist
vinkonu á líknardeildinni í Kópavogi, þar sem mennirnir okkar
lágu þar báðir með sama sjúkdóminn. Báðir létust þeir seint á
árinu 2013. Böndin milli mín og þessarar vinkonu eru mér dýr-
mæt. Við getum talað saman og eiginlega stundum eins og á
öðru tungumáli. Þeir sem hafa upplifað makamissi skilja hver
annan og þess vegna finnst mér þessi samtök dásamleg hug-
mynd og dýrmæt.“
Bara klukkutími í einu
Hvað gerir þú til að sigla í gegnum sorgina sem fylgir því að
missa hinn helminginn af sér?
„Ég reyni að hafa alltaf eitthvað fyrir stafni. Fyrst byrjaði
ég hérna heima við, málaði allt, losaði mig við allskonar dót,
reif niður vegg, breytti öllu og bætti. Þetta gerði ég allt ein og
var stolt af mér og þetta efldi mig í þeirri vissu að ég gæti
ýmislegt ein. Seinna fór ég að færa mig út og fór að stunda
fjallgöngur, skokka, hjóla, fara í ræktina, hitta vini og eiga
góðar stundir. Útivera, helst uppi á fjöllum gefur mér and-
legan styrk og gríðarlega mikla gleði. Ég segi oft að hjartað
mitt stækki eftir hverja göngu,“ segir hún. Þess á milli nýtur
hún þess að vera með börnunum sínum og þreytist ekki á því
að knúsa þau og gleðja. Hún er líka þakklát fyrir vinnuna sína
hjá Íslandshóteli og hefur lagt mikla áherslu á að ferðast.
„Ég hef ferðast mikið eftir að maðurinn minn kvaddi, keyrt
út um allt, farið út um allt því ferðalög gefa mér mikið. Þetta
er mín leið til að komast burt frá öllu, borða súkkulaði og bara
anda.“
Þegar Sara Lind er spurð að því hvað hún geti ráðlagt öðr-
um í sömu stöðu segir hún að það hafi reynst henni best að
taka bara einn dag í einu.
„Fólki er bara ýtt um borð í þennan agalega rússíbana, án
þess að vera spurt og ferlið hefst. Ég gerði fullt af mistökum
en ég er bara svo langt frá því að vera fullkomin. Maður er
undir gríðarlegu álagi og vanlíðanin er mikil. En við höldum
áfram og gerum þá bara betur næst, eða þarnæst,“ segir hún
og bætir við:
„Ég tek einn dag í einu. Fyrst tók ég bara einn klukkutíma í
einu eða bara tíu mínútur. Ég leyfði mér að gráta, öskra, draga
sængina yfir haus, vera leið, vera reið, vera glöð og döpur.
Smám saman grét ég minna og lá minna í rúminu. Þetta tekur
bara tíma. Manni má líða alls konar. Hvað sem aðrir segja og
hvað sem öðrum finnst, annað fólk er bara ekki í þínum spor-
um, þetta er þín sorg og þín spor.
Mér finnst rosalega mikilvægt að fólk fái svigrúm til að
syrgja á sinn hátt og að fólk sé meðvitað um að þetta tekur
tíma. Mér persónulega finnst rangt að tala um að vera fastur í
sorginni, þú ert með þessa sorg í hjartanu. En þú verður að
halda áfram. Bara eitt skref í einu. Það er engin leiðarvísir sem
fylgir um hvernig þetta ferli á að vera. Þetta er bara ógeðslega
erfitt.
Ein kona sagði við mig rétt eftir andlát mannsins míns að
líðan mín ætti eftir að verða betri, þetta yrði ekki alltaf svona
sárt. Ég hugsaði bara góða besta þegiðu – þú lýgur! Núna eru
þrjú ár liðin síðan maðurinn minn kvaddi þennan heim. Mér
líður betur. Þessi kona hafði þá rétt fyrir sér.“
Sara Lind segir að það skipti mestu máli að fólk geri það
sem hentar því sjálfu best, ekki gera hlutina á annarra manna
forsendum.
„Ef fólk er í vafa með jólahald eftir makamissi þá ráðlegg ég
fólki að hlusta á hvað hjartað segir. Ef löngun er til að halda
jól, þá gera það. Ef löngun er ekki til staðar þá bara skoða aðra
möguleika. Fara til dæmis til útlanda. Fara og vera hjá fjöl-
skyldu og láta aðra halda jólin fyrir þig. Tala við börnin sín,
leyfa þeim að taka þátt í ákvörðun hvað gera skal þessi jól.
Margir halda í einhverjar gamlar hefðir og blanda þeim síðan
saman með einhverjum nýjum hefðum – mér finnst það snið-
ugt. Ég ætla að halda jólin í ár með gleði í hjarta og þökk fyrir
allt það góða í lífi mínu. Ástin mín verður með mér í hjartanu.“
Morgunblaðið/Eggert
Þórunn Helga
Mogensen
með afrakstur
perlugerðar-
innar.
Sara Lind og
Þórunn Helga
bjuggu til
jólatré úr öllu
perlinu.
Sara Lind Þórðar-
dóttir og dóttir
hennar Þórunn
Helga Mogensen.