Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.2001, Blaðsíða 17

-Hjwkrim Á ZA. öUíhkí
Valgerður: Ég býð ykkur hjartanlega velkomnar til
þessara hringborðsumræðna. Umræðuefnið er hjúkrun á
21. öldinni, hvernig þið sjáið fyrir ykkur hjúkrun á nýrri öld
og hvað hjúkrunarfræðingar geta gert til að bæta heil-
brigðiskerfið og bæta heilsu landsmanna. Við getum t.d.
byrjað á því að fjalla um þær breytingar sem orðið hafa
með stofnun Landspítala-háskólasjúkrahúss, sameiningu
sjúkrahúsanna og stofnun hjúkrunarfræðideildar. Hvaða
áhrif haldið þið að þessar breytingar hafi á þróun hjúkrunar
sem fræðigreinar og hvernig haldið þið að samskipti milli
þessara tveggja stofnana verði í framtíðinni? Anna, ef þú
myndir fyrst svara þessu og svo Kristín?
Anna: Það er stórt spurt. Við höfum verið að endurskil-
greina hlutverk sjúkrahússins með tilliti til háskólahlutverks-
ins og erum að móta stefnu okkar með háskólanum. Hlut-
verk háskólasjúkrahússins er þjónusta við skjólstæðing-
ana, kennsla og rannsóknir. Ég tel að hjúkrun sem fræði-
grein eigi eftir að eflast talsvert innan sjúkrahússins og
rannsóknir í hjúkrun eigi eftir að eflast í samvinnu við hjúkr-
unarfræðideildina. Ég er þeirrar skoðunar að það hafi verið
mjög stórt skref fyrir hjúkrun að hjúkrunarfræðideildin varð
til á sama tíma og háskólasjúkrahúsið og það eigi eftir að
skila hjúkrun miklu á næstu 10-15 árum. Þá er ég fyrst og
fremst að tala um að kennsluþátturinn í hjúkrunarfræðinni
eigi eftir að eflast innan sjúkrahússins, meiri áhersla verður
lögð á kiínískar rannsóknir, hjúkrun sem hagnýta fræði-
grein og vonandi líka sem akademíska fræðigrein. Það
hefur fyrst og fremst verið litið á hjúkrun sem hagnýta
fræðigrein og við þurfum að vera mjög vakandi um að hún
fái líka þá sýn að vera akademísk fræðigrein í kjölfar
stofnunar háskólasjúkrahúss og hjúkrunarfræðideildar-
innar. Ég sé þegar breytingar við stofnun hjúkrunarfræði-
deildar, þeir sem þar starfa eru miklu sýnilegri nú í því sem
við erum að gera á sjúkrahúsinu. Forseti hjúkrunarfræði-
deildar kemur t.d. að stefnumótun og er samstíga forseta
læknadeildar og er það mjög stórt skref að mínu mati.
Kristín: Hjúkrunarfræðin, líkt og aðrar greinar sem
skilgreina sig sem faggreinar, leggur áherslu á mikilvægi
þess að hafa bakgrunn sinn í háskólaumhverfi. Það voru jú
helstu rök greinarinnar fyrir því að flytja menntunina í
háskóla á sínum tíma. Því er afar mikilvægt að það séu
sterk tengsl milli þeirra sem starfa við greinina alls staðar
og þessa háskólaumhverfis sem er vettvangur gagnrýnna
umræðna og samstarfs. Mér finnst mjög gaman að sjá að
þeir sem starfa við heilbrigðisstofnanir á íslandi hafa séð
sér hag í fræðilegri vinnu, s.s. rannsóknum, þannig að
núna eru að mínu mati komnir miklir möguleikar fyrir
gagnkvæmni í samstarfinu. Við sjáum það m.a. í skilgrein-
ingu á háskólasjúkrahúsinu, eins sjáum við það í íslensku
heilbrigðisáætluninni þar sem lögð er áhersla á að
háskólatengslin verði styrkt innan heilsugæslunnar. Ég sé
mjög mikla möguleika í framtíðinni varðandi þessi tengsl
sem eru ómetanleg. Við í hjúkrunarfræðideildinni höfum
m.a. tengst Landspítala-háskólasjúkrahúsi í gegnum rann-
sóknarstofnunina sem er ört vaxandi samstarf og jafnframt
er verið að leita eftir sambærilegu samstarfi við heilsu-
gæsluna.
Vilborg: Ég sé með samruna þessara tveggja sjúkra-
húsa í eitt stórt sjúkrahús og formlegum tengslum við
háskóla að búið sé að mynda mjög mikilvæga stofnun
sem hlýtur að vera í fararbroddi starfsins um land allt. Ég
bind vonir við að Landspítali-háskólasjúkrahús líti á sig
þannig að hann gegni leiðtogahlutverki fyrir landið allt og
háskólinn bindi ekki samstarf eingöngu við þessa stofnun
því aðrar stofnanir verða líka að þróast. Annars verður
hjúkrun ekki sterk, hún verður aldrei sterkari en veikasti
hlekkurinn.
Ný og verðug tækifæri fyrir alla heilsugæslu og sam-
félagsþjónustu
Sigríður: Þegar miklar breytingar eiga sér stað í heil-
brigðissamfélaginu leiða þær oft til annarra breytinga; sem
við þurfum líka að vera tilbúin að mæta. Tiltekin þróun
mun eiga sér stað og sérhæfing mun væntanlega eflast
inni á sjúkrahúsunum en einnig mun tiltekin þjónusta, sem
ekki þarfnast mikillar yfirbyggingar, flytjast út af sjúkra-
húsunum. Þar munu ný rekstrarform væntanlega þróast.
Hins vegar geri ég líka ráð fyrir að ný og verðug tækifæri
skapist fyrir alla heilsugæslu og samfélagsþjónustuna og
þar þurfa hjúkrunarfræðingar sem og aðrir sérfræðingar
innan heilbrigðisstéttanna að vera tilbúnir til að nýta sér
þau tækifæri sem skapast. Ég tel að við stofnun svo stórs
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 77. árg. 2001
97