Ráðunautafundur - 15.02.1988, Side 187

-177-
III. Mæliaðferðir
1. Sýnatökuaðferð
Rannsóknin beindist aðallega að því hvaða mengun tœndur verða fyrir
við heygjöf. Til að fá sem besta mynd af því báru þeir sérstakan
sýnatökubúnað á sér við gegningar. Búnaóurinn samanstóð af loftdælu
san sogaði ákveðið magn af lofti á minútu í gegnum síu sem staósett
var nálægt vitum viðkcmandi og safnaði þannig á sig ryki sem fannst í
andrúmsloftinu hverju sinni. Notaðar voru 2 dælur og tvenns konar
síur. Annars vegar til að athuga örverur og hins vegar til mælinga á
magni endótoxíns. Ef skilja mátti auðveldlega á milli losun heysins og
gjafar voru þeir verkþættir mældir sitt í hvoru lagi.
Sýni voru einnig tekin af því heyi sem gefið var á meðan á mælingunum
stóð til aó athuga m.a. hvort finna mætti samband á milli lágs
fóðurgildis og aukinnar mengunar við heygjöf.
2. Greiningar
Eftir sýnatöku voru ryksýnin "innsigluð" og þau send til Svíþjóðar í
greiningu.
Örverusýnin voru skoðuð í sérstakri smásjá eftir ákveðna meðhöndlun og
fjöldi og tegundir örvera ákvarðaðar. Með ræktun við mismunandi
hitastig var síðan hlutfall lifandi örvera ákvarðað og einnig fór fram
nánari tegundagreining. Aðferð þessi er nefnd CAMNEA-aðferðin
(Collection of airborne microorganisms on Nucleoþore filters,
estimation and analysis). Þar sem loftmagnið sem farið hafði í gegnum
síuna var þekkt fæst fjöldi örvera í hverjum rúmmetra andrúmslofts.
Á sama hátt þegar búið var að ákvarða magn endótoxína í sýnunum með
svokallaðri Limulus-aðferð fæst magn þeirra í hverjum rúmmetra lofts.
Heysýnin voru greind á hefðbundinn hátt, m.a. ákvarðað þróteinmagn,
meltanleiki, fóðurgildi og þurrefnismagn.