Dagblaðið Vísir - DV - 26.01.2018, Blaðsíða 31

fólk - viðtal 31Helgarblað 26. janúar 2018
L
agið sem Jóhanna söng svo
eftirminnilega heitir „Is it
true“ og eftir söngvakeppn-
ina sló lagið met á iTunes
sem mest sótta lagið. „Þetta var
náttúrlega alveg tryllt og ég áttaði
mig engan veginn á þessu fyrr en
löngu eftir að ég kom heim. Enn
þann dag í dag finnst mér rosalega
skrítið að hugsa til þess því þetta
er í rauninni svo ofboðslega stórt
afrek,“ segir Jóhanna Guðrún í við-
tali við DV.
Á það til að vera full
vör um sig og lokuð
Jóhanna Guðrún er tuttugu og
sjö ára í dag og á eina tveggja ára
stelpu sem heitir Margrét Lilja.
Jóhanna var mjög ung þegar hún
varð fræg á Íslandi og hefur það
mótað líf hennar mikið.
„Fullorðna fólkið í kringum mig
var afskaplega meðvitað um að
það þyrfti að passa mig og fylgjast
vel með mér svo það var mjög rétt
tekið á þessu. En að sjálfsögðu fékk
ég miklu meiri athygli og í skólan-
um voru oft einhverjir krakkar að
kalla á eftir mér, það vissu nátt-
úrlega allir hver ég var og auðvit-
að var það ekkert alltaf skemmti-
legt. Það jákvæða er kannski að
þetta undirbjó mig betur fyrir
það sem ég geri í dag, ég er búin
að sjá einhvern veginn allt og það
er voðalega fátt sem kemur mér á
óvart. Þannig að ég hef mjög mikla
reynslu þrátt fyrir að vera bara
tuttugu og sjö ára og fólk heldur oft
að ég sé miklu eldri af því að ég er
búin að vera í sviðsljósinu síðan ég
var svo lítil. Það slæma er kannski
að ég er full vör um mig og oft lok-
uð. Vinkonur mínar hlæja oft að
því að ég sé með svona smá félags-
fælni en ég viðurkenni það nátt-
úrlega ekki. Ég á fáa en mjög góða
vini og ég á erfitt með aðstæður
þar sem ég er kannski með einni
vinkonu minni og hún stingur upp
á því að fara að hitta eitthvert ann-
að fólk sem ég þekki ekki vel. Ég
held að þetta sé tengt þessu, þar
sem það er náttúrlega bara fárán-
legt að vera svona og ég veit það
alveg. Þetta er líklega svona eini
fylgifiskurinn sem ég hef sjálf tekið
eftir að sé neikvæður.“
Jóhanna segir að þrátt fyrir að
hún hafi ekki átt venjulega æsku
þá myndi hún engu vilja breyta.
„Þetta er í raun faktor sem mað-
ur ræður ekkert við. Þú veist, sama
hvað þú gerir í lífinu, ef þú ætlar að
skara fram úr í einhverju þá þarftu
að fórna einhverju. Öll mín ung-
lingsár þurrkuðust að mörgu leyti
alveg út því ég var bara erlendis á
plötusamningi og svona. En ég tók
þá ákvörðun alveg sjálf og það var
enginn sem neyddi mig til þess
að gera neitt. Þannig að á meðan
vinkonur mínar voru að byrja að
djamma, drekka og skemmta sér
þá var ég bara á plötusamningi og
að syngja og því fylgdi mjög mikil
ábyrgð. Svo ég gerði aldrei neitt af
þessum hlutum og var eigin lega
aldrei með af því að ég var ein-
hvern veginn alltaf að gera eitt-
hvað annað.“
Skólaganga Jóhönnu gekk
nokkuð vel fyrir sig enda hefur
hún alltaf haft bein í nefinu og
lærði snemma að svara fyrir sig.
„Ég átti góðar vinkonur og ég
hef alltaf staðið upp fyrir sjálfa
mig og varið mig ef svo hefur bor-
ið undir. Ég held að allir hafi fatt-
að að ég myndi svara fyrir mig og
því þýddi ekkert að vera með nein
leiðindi.“
Fannst hallærislegt
að taka þátt í Eurovision
Jóhanna Guðrún var einungis
átján ára þegar hún fór út til Rúss-
lands sem fulltrúi Íslendinga í
söngvakeppni sjónvarpsins með
lagið „Is it true“ sem hafnaði í öðru
sæti. Jóhanna segir að enn þann
dag í dag sé afar skrítið að minn-
ast þessa tíma enda hafi þetta ver-
ið ofboðslega stórt afrek.
„Við vorum með frábært lag
og flott atriði sem margir komu
að og þetta var bara æðislegt. Ég
held að það hafi líka hjálpað að
ég var aðeins 18 ára og var lítið
að spá í þetta. Ég var nefnilega
búin að vera svolítill auli varðandi
Eurovision, mér hafði fundist eitt-
hvað voðalega hallærislegt að taka
þátt í þessari keppni og var ekki
alveg að fíla hana, leit á mig sem
einhvern alvarlegan listamann. Í
dag veit ég auðvitað mikið meira
og þekki þessa keppni og myndi
aldrei láta þetta út úr mér. En á
þessum tíma fékk ég símtal frá
Óskari Páli Sveinssyni sem er einn
af höfundum lagsins og ég var að
klára sýningu á Broadway og hafði
ekkert annað að gera. Ég var bara
einhvern veginn: „Já, já. Ég hef
ekkert annað að gera“ en svo varð
þetta ótrúlega skemmtilegt verk-
efni. Við Óskar náðum að vinna
mjög vel saman og hann er algjör
snillingur í útsetningum. Þarna
fékk ég líka upp í hendurnar tæki-
færi til að vinna með mjög flottu
fólki og síðan fór þetta svona. Guð
minn góður, aldrei héldum við að
þetta myndi fara svona langt. Ég
hélt ekki einu sinni að þetta myndi
vinna forkeppnina á Íslandi. Ég
var bara „já já, ég er að fara að taka
þátt í Eurovision“.“
Eftir Eurovision-ævintýri
Jóhönnu var hún mikið erlendis,
í Svíþjóð og Danmörku til dæmis,
og kom henni það í opna skjöldu
að fólk vissi hver hún var.
„Það kom mér á óvart því ég
hélt einhvern veginn að ef ég
færi út fyrir landið mitt þá myndi
enginn þekkja mig, en fólk þekkti
mig, en ekki í eins miklum mæli og
hér heima, en samt.“
Aldrei að segja aldrei
Aðspurð hvort hún hafi áhuga á
því að taka þátt í Eurovision aftur
segist Jóhanna aldrei ætla að segja
aldrei.
„Ég hef náttúrlega tekið þátt
í forkeppninni tvisvar eftir þetta
og þetta er rosalega gaman. Ég fæ
boð frá mörgum á hverju einasta
ári um að taka þátt en mér finnst
þetta eiginlega vera fullreynt. Ég
lenti þarna í öðru sæti og ég mun
líklega ekki ná betri árangri en
það, þannig að þetta er fínt. En ég
ætla samt aldrei að segja aldrei, ef
ég fengi eitthvert sjúklegt lag upp
í hendurnar sem mér fyndist ég
þurfa að syngja þá myndi ég gera
það, en ég hef ekki ennþá fengið
það lag. Ég hef samt fengið mörg
mjög góð, en ekki það rétta. Ég
hugsa að ef ég tæki þátt þá myndi
ég líklega frekar vilja vera höfund-
ur en ekki syngja sjálf. Mér finnst
ég líka svolítið vera á öðrum stað,
er bara að gefa út mitt eigið efni og
það er mjög mikið að gera. Svona
keppnir taka mikið af manni, þær
taka andlega afar mikið. Ég er
mjög mikil keppnismanneskja og
þegar ég er að keppa þá gef ég mig
alla í það.“
Þjáðist af liðagigt í Eurovision en
gleymdi sársaukanum á sviðinu
Jóhanna Guðrún hefur þjáðst af
liðagigt síðan hún var níu ára en
fékk þó ekki rétta greiningu fyrr en
eftir að hún tók þátt í Eurovision.
Það hafði þó alltaf verið ljóst að
um einhvers konar gigt var að
ræða enda var Jóhanna mjög veik
í mörg ár. Jóhanna var mjög þjáð
af gigt þegar hún gekk að sviðinu í
Rússlandi en segist þó hafa gleymt
sársaukanum um leið og upp á
svið var komið og hún byrjaði að
syngja.
„Ég næ samt alltaf að tjasla mér
saman fyrir gigg og slíkt, en síðustu
ár hef ég verið á lyfjum sem virka
vel á mig. En ef ég hef lent í ein-
hverju millibilsástandi, hef þurft
að hætta á lyfjunum eða eitthvað
svoleiðis, þá verð ég mjög veik.
Það bólgnar allt upp og ég fæ verki
í alla liði og á erfitt með að hreyfa
þá. Það er bara sárt að hreyfa sig,
ég fæ vöðva- og vefjaverki með
þessu. Ég fæ líka hita og skelf öll,
get ekki skorið kjöt á diski né geng-
ið sjálf þegar ég er sem verst. Sem
betur fer gekk meðgangan ótrú-
lega vel fram að 36 viku en þá byrj-
aði dóttur minni að líða svakalega
illa. Ég fékk mikinn bjúg undir lok-
in og þegar ég var gengin 38 vikur
var ég sett af stað því ekki var talið
ráðlegt að láta þetta ganga leng-
ur. Ég léttist svo um 11 kíló af bjúg
fyrstu vikuna eftir að hún fæddist.“
Ranglega greind með frjókorna-
ofnæmi og missti sjónina
Þegar Jóhanna var sautján ára
stundaði hún söngnám í Dan-
mörku. Eftir tónleika í skólanum
eitt kvöldið fór Jóhönnu að verkja í
annað augað og taldi það vera sak-
lausa sýkingu. Nokkrum dögum
síðar var hún flogin til Íslands og
er heppin að hafa haldið sjóninni.
„Eftir tónleikana voru allir að
segja mér að ég væri líklega komin
með sýkingu í augað svo ég skol-
aði það, tók verkjalyf og fór svo að
sofa. Ég vissi ekkert hvað ég ætti
að gera en daginn eftir staulaðist
ég á spítala og læknirinn sagði að
ég væri örugglega með frjókorna-
ofnæmi, sem er alveg fáránlegt því
það lýsir sér ekki svona. Þannig
að það var brugðið á það ráð að
fljúga mér strax heim, pabbi dró
fram VISA-kortið og ég kom heim
með dýrasta farinu og beint á spít-
alann. Þá var ég orðin mjög slæm
af lithimnubólgu sem er tengd
gigtinni. Ég var alveg hætt að sjá
með öðru auganu og það var allt
orðið grátt yfir. Ég var lögð inn á
spítala í tíu daga á meðan það var
verið að ná þessu niður. Ég er ekki
alveg með fulla sjón í dag en ég
myndi þó ekki segja að þetta hái
mér, ég sá þó eins og örn áður en
þetta gerðist.“
Heppin þegar þau
eignuðust dóttur sína
Margrét Lilja, dóttir Jóhönnu Guð-
rúnar, er rúmlega tveggja ára og
segir Jóhanna Guðrún móðurhlut-
verkið yndislegt starf.
„Hún er rosalega hraust og
dugleg og við erum ótrúlega stolt
af henni og teljum okkur hepp-
in að vera foreldrar hennar. Hún
er í rauninni afar lík okkur, hefur
húmorinn hans pabba síns og
skapið hennar mömmu sinnar.“
Jóhanna og Davíð Sigurgeirs-
son, kærasti hennar og barnsfaðir,
hafa rætt frekari barneignir og eru
þau sammála um að þau vilji eign-
ast fleiri börn. Jóhanna segir þó
erfitt að ákveða þessa hluti enda
hafi þau verið heppin þegar þau
eignuðust dóttur sína.
„Þetta gerist ekkert alltaf eins
og maður vill og við vorum mjög
heppin þegar við áttum hana. En
jú, við höfum rætt það okkar á milli
að okkur langi allavega í tvö börn
og ætlum svo að sjá til með fram-
haldið. Það er náttúrlega mjög
erfitt að vera bæði tónlistarmenn,
vinnan okkar er svo sundurslitin
og misjöfn eftir árstíðum. Ég væri
örugglega byrjuð að skella í ann-
að ef það væri ekki að valda mér
áhyggjum. Mér finnst dóttir okk-
ar nú þegar vera mikið hjá öfum
sínum og ömmum á kvöldin. Þrátt
fyrir að hún elski það þá finnst
manni hún alveg vera nógu mikið
í pössun. En svo eftir því sem hún
eldist þá getur hún oft komið með
á æfingar og svoleiðis.“
Jóhanna segir dóttur sína flotta
tónlistarkonu og að þegar hún sé
sjálf að læra lög sé hún fljótlega
farin að syngja þau með henni.
„Kannski aðeins barnalegri en
ég en hún er auðvitað bara tveggja
ára. Ef hún vill þá getum við kennt
henni allt sem við kunnum en ef
hún vill gera eitthvað annað þá má
hún alveg gera það.“
Vinna best saman
Jóhanna og Davíð hafa unnið
mikið saman í gegnum tíðina og
þekkja því vel inn á hvort annað.
„Í raun, allt sem við gerum er
saman, alveg svona 80 prósent af
minni vinnu er með Davíð. Þannig
að þetta er bara heimilisrekstur-
inn hjá okkur. Það er líka enginn
betri en hann og við erum alltaf
best saman, við tengjumst svo vel
og skiljum hvort annað svo vel í
þessu.“
Á döfinni hjá Jóhönnu og Davíð
eru Evu Cassidy-tónleikar sem
haldnir verða þann 10. febrúar
en fljótt varð uppselt á tónleikana
og ákváðu þau því að setja upp
aukatónleika klukkan 17 sama
dag, sem enn er hægt að næla sér
í miða á. n
Jóhanna Guðrún Jónsdóttir hefur í mörg ár
fangað hug og hjörtu Íslendinga með hugljúfri rödd
sinni og faglegri framkomu. Jóhanna varð snemma
landsþekkt en hún var lengi talin ein skærasta
barnastjarna landsins og hefur því verið í sviðsljósinu
öll sín mótunarár. Þegar Jóhanna var einungis níu
ára hóf hún að koma fram sem söngkona og sendi
einnig frá sér sinn fyrsta geisladisk sem bar nafnið
Jóhanna Guðrún 9. Það var árið 2009 sem Jóhanna
Guðrún sló í gegn í Rússlandi fyrir hönd Íslands í
Eurovision og lenti í öðru sæti, einungis átján ára
gömul en þó hokin af reynslu.
6 hlutir sem
þú vissir ekki
um Jóhönnu
Guðrúnu
1 Jóhanna Guðrún elskar góðan
ítalskan mat
2 Jóhanna er skó-, tösku- og kápufíkill
og á allt of mikið af þessu öllu
3 Það er erfitt að finna manneskju
sem hefur meira keppnisskap en
Jóhanna
4 Jóhanna verður mjög sár út í sjálfa
sig í lengri tíma ef henni finnst hún
ekki syngja eitthvert gigg nógu vel,
jafnvel þótt hún hafi gert sitt allra
besta
5 Jóhanna er mikil fjölskyldumann-
eskja og það besta sem hún veit er að
hafa alla fjölskylduna nálægt sér
6 Jóhanna hefur aldrei smakkað
áfengi eða reykt
Aníta Estíva Harðardóttir
anita@pressan.is „Sama hvað
þú gerir í
lífinu, ef þú ætlar
að skara fram
úr í einhverju þá
þarftu að fórna
einhverju.
m
y
n
d
iR
s
ig
tR
y
g
g
u
R
A
R
i