Morgunblaðið - 26.04.2018, Qupperneq 46

46 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2018
Hátúni 6a | Sími 577 7740 | carat.is | acredo.is
Sérfræðingar í
trúlofunar- og
giftingarhringum
Flokkur fólksins var
stofnaður fyrir börnin
okkar en 9,1% þeirra
líður mismikinn skort
sbr. skýrslu UNICEF
á Íslandi frá því í jan-
úar 2016. Flokkur
fólksins var stofnaður
fyrir aldraða, öryrkja
og alla þá sem hafa
verið skildir eftir í fá-
tækt í því bullandi
góðæri sem við búum
við í dag.
Enginn þjóðfélagshópur hefur
verið svikinn eins gróflega og ör-
yrkjar. Launakjör þeirra og af-
koma eiga sér enga hliðstæðu á Ís-
landi og þótt víðar væri leitað.
Sitjandi stjórnvöld hika ekki við að
brjóta lögvarinn rétt þeirra sbr. 2.
málsl. 1. mgr. 69. gr. laga um al-
mannatryggingar nr. 100/2007 en
þar segir: „Ákvörðun þeirra skal
taka mið af launaþróun, þó þannig
að þær hækki aldrei minna en
verðlag samkvæmt vísitölu neyslu-
verðs.“ Hér er einfaldlega átt við
ákvörðun á þessum árlega vísitölu-
útreikningi kjarabóta almanna-
trygginga, sem aldrei á að hækka
minna, takið eftir, aldrei á að
hækka minna en verðlag sam-
kvæmt vísitölu neysluverðs. Þetta
ákvæði er mölbrotið á öllum þeim
sem byggja framfærslu sína á al-
mannatryggingakerfinu.
„Ekkert um okkur án okkar!“
Þetta fallega kjörorð öryrkja verð-
ur leiðarljós Flokks fólksins í öllum
baráttumálum sem snúa að bættu
og betra lífi öryrkjans.
Okkur ber skylda til að gefa öll-
um tækifæri til sjálfsbjargar.
Hættið að koma fram við öryrkja
eins og við séum þriðja flokks þjóð-
félagsþegnar, við erum líka fólk og
eigum að njóta mannréttinda á við
alla aðra. Öryrkjum er
grímulaust haldið í
vanlíðan og fátækt.
Við höfum enga mögu-
leika á að bjarga okk-
ur sjálf úr gildrunni
sem stjórnvöld hafa
svo haganlega fest
okkur í.
Króna-á-móti-krónu-
skerðing er slíkt
mannvonskuverk að
annað eins fyrirfinnst
varla á byggðu bóli.
Þetta skerðingarkerfi
gerir ekkert annað en að koma í
veg fyrir að við reynum að bjarga
okkur. Hér eiga stjórnvöld alla
skömmina. Þeim er þó í lófa lagið
að afnema skerðinguna strax. Það
eina sem til þarf að koma er vilji til
að draga pennastrik yfir vonskuna.
Flokkur fólksins vill sjá til þess
að öryrkjar í Reykjavík, sem leigja
hjá Brynju hússjóði, fái greiddar
þær sérstöku húsaleigubætur sem
þeim voru dæmdar samkvæmt
dómi Hæstaréttar Íslands frá 16.
júní 2016. Á þessu hefur verið mik-
ill misbrestur hjá Degi B. Eggerts-
syni og borgarstjórn hans. Ör-
yrkjum er mismunað harkalega og
hafa margir þurft að ganga grýttan
veg til að freista þess að fá rétt
sinn samkvæmt dómsorðinu.
Við viljum fæði, klæði, húsnæði
og aðgengi fyrir alla. Líka okkur
öryrkja. Við erum líka menn.
Réttur til mann-
sæmandi lífs er
líka réttur fatlaðs
fólks og öryrkja
Eftir Karl Berndsen
»Króna-á-móti-krónu-
skerðing er slíkt
mannvonskuverk að
annað eins fyrirfinnst
varla á byggðu bóli.
Karl
Berndsen
Karl skipar 2. sæti Flokks fólksins í
Reykjavík.
„Þá er veiðidagur
góður þegar hóflega
er veitt, með tals-
verðri líkamlegri
áreynslu, vakandi
náttúruskyni og sært
dýr liggur ekki eftir að
kveldi.“
Ofangreint slagorð
SKOTVÍS fangar vel
þau grunngildi sem
siðareglur félagsins
eru byggðar á. Dýravernd, nátt-
úruvernd, almenn fræðsla, virðing
og góð nýting bráðar eru meg-
inþema þeirra.
Í haust fagnar SKOTVÍS 40 ára
afmæli sínu sem framvörður skot-
veiðimanna á Íslandi. Frá upphafi
hefur félagið haft siðareglur sínar í
öndvegi og stuðlað að bættri skot-
veiðimenningu. Árlega kemur út
SKOTVÍS blaðið og á afmælinu í
haust þann 23. september mun blað-
ið koma út veglegra en nokkru sinni.
En hver verður framtíð skotveiða
á Íslandi? Hvar og hvað verður leyft
að veiða og verður yfirhöfuð leyfi-
legt að veiða?
Fyrir okkur skotveiðimenn er
vert að velta þessum spurningum
upp. Aðstæður í samfélaginu hafa
breyst hratt síðustu ár sem og við-
horf almennings og stjórnvalda til
skotveiða. Það viðhorf ræðst af
mörgum þáttum, en þeir mikilvæg-
ustu eru án efa flutningur fólks úr
dreifbýli í þéttbýli. Rannsóknir í
Svíþjóð og USA sýna fram á að við-
horf til skotveiða verður neikvæðara
með hverri kynslóð sem elst upp í
þéttbýli og hefur minni tengsl við
náttúruna. Þráðurinn við náttúruna
og sjálfbæra lifnaðarhætti er að
slitna.
Skýrt dæmi um þessa þróun er
teiknimyndin um Bamba sem kom
út 1942. Stórmerkileg mynd sem var
fyrsta teiknimyndin sem teiknuð var
í þrívídd og naut mikilla vinsælda.
Dýrin voru persónugerð, öll voru
þau vinir en veiðimaðurinn vondur.
Þegar Bambi fæðist er sviðsetningin
eins og úr biblíunni, hann er í miðju
með öll dýrin í kring og
faðirinn lengra í burtu,
uppi á hæð og horfir á.
Frelsarinn er fæddur.
Sú augljósa staðreynd
að náttúran er grimm,
dýr éta önnur dýr lif-
andi og rífa á hol er
óralangt í burtu frá
þessum Disney-
veruleika.
Afleiðingin varð mik-
il andstaða við dá-
dýraveiðar í USA og
mikið dró úr veiðunum.
Dádýrunum fjölgaði hratt eftir það
og í dag er þetta stórt vandamál á
vegum. Um 1.200.000 tilvik eru
skráð árlega þar sem árekstur verð-
ur á milli dádýra og farartækja og
um 200 manns láta lífið í þessum
árekstrum. Árlega er um 3 millj-
örðum USD eytt í aðgerðir til að
koma í veg fyrir eða draga úr þess-
um skaða. Kaldhæðnin í þessu öllu
saman er sú staðreynd að bókin um
Bamba er skrifuð af austurrískum
veiðimanni sem vildi sýna fram á
sjálfbærni veiða og veiðimanninn
sem hluta af náttúrulegri hringrás.
Mig langar að biðja alla veiði-
menn um að hafa í huga að það svig-
rúm sem veiðimenn höfðu fyrir að-
eins fáeinum árum var umtalsvert
meira en við búum við í dag.
Það er einhvern veginn þannig að
nánast allar breytingar sem gerðar
eru á veiðilöggjöf, reglugerðum og
öðrum þáttum sem hafa áhrif á skot-
veiðar eru í sömu áttina, þ.e. að
minnka, stytta, draga úr og hefta
aðgengi.
Við skotveiðimenn höfum í þess-
um efnum sýnt ótrúlegt langlund-
argeð og látið breytingarnar yfir
okkur ganga án mikilla mótmæla
með þá von í brjósti að einn daginn
breytist umræðan og skilningurinn
aukist. Að þegar talað er af stolti um
veiðimannasamfélagið Ísland, sem
byggði upp velferðarsamfélag með
öflugum sjávarútvegi byggt á fisk-
veiðum, þá muni menn eftir því að í
landinu er ekki síður merkileg hefð
og saga tengd skotveiðum. Því þeg-
ar forfeður okkar drógu björg í bú
leituðu þeir ekki bara á sjóinn, held-
ur líka í móa, mela, hlíðar og fjöll
þar sem þeir skutu, háfuðu eða ein-
faldlega smöluðu saman fuglum sem
nýttir voru til matar.
Það skiptir okkur sem samfélag
máli að sú hefð og þekking sem
veiðimenn búa yfir hverfi ekki, því
þar með myndi skilningur okkur á
því hver við vorum og hvaðan við
komum minnka til muna.
Nú liggja fyrir hugmyndir um
stofnun miðhálendisþjóðgarðs og
endurskoðun á löggjöf um veiði-
stjórnun ásamt endurskoðun á skot-
vopnalöggjöf.
Það er ljóst að þörfin fyrir
SKOTVÍS sem hagsmunasamtök
veiðimanna hefur aldrei verið meiri
og sú þörf á aðeins eftir að vaxa.
Veiðimenn verða að opna sig og
taka virkari þátt í umræðunni. Ef
við tölum ekki okkar máli og verjum
rétt okkar mun enginn gera það,
framtíð skotveiða er í okkar hönd-
um. Gangið í SKOTVÍS.
Eftir Áka Ármann
Jónsson
Áki Ármann Jónsson
» Að þegar talað er af
stolti um veiði-
mannasamfélagið Ís-
land þá muni menn eftir
því að í landinu er ekki
síður merkileg hefð og
saga tengd skotveiðum.
Höfundur er formaður SKOTVÍS.
Hver verður framtíð
skotveiða á Íslandi?
Ég stóð í þeirri trú
að ég væri að fara í
stjórnmál til að gera
breytingar, hafa áhrif,
bæta aðstæður og
breyta umhverfinu.
Ekki hjakka í sama
farinu eða „láta tölv-
una svara“ fyrir mig
enda eru stjórn-
málamenn ekki emb-
ættismenn. Þannig er
stjórnmálamönnum ætlað að breyta
til hins betra. Nú hafa fulltrúar nú-
verandi meirihluta í borgarstjórn
sýnt að þeir virki frekar eins og búró-
kratar en pólitíkusar.
Við í Sjálfstæðisflokknum ætlum
okkur á hinn bóginn að fara aðrar
leiðir og láta ekki lagatæknileg atriði
hindra okkar. Það mun ég sem
stjórnmálamaður aldrei sætta mig
við. Ég hélt að meirihlutinn í Reykja-
vík væri líka í stjórnmálum til að gera
breytingar en svo virðist ekki vera.
Við höfum verið sökuð um að horfa
ekki til framtíðar heldur fortíðar. Í
Ráðhúsinu er mikið talað um valdefl-
ingu og aukna virkni minnihlutahópa.
Að auðvelda eldri borgurum að búa á
eigin heimilum er ein-
mitt þáttur í því. Há fast-
eignagjöld sem byggjast
á skortstefnu í húsnæð-
ismálum borgarinnar
valda eldri borgurum
miklum erfiðleikum og
eru þeirra helsta
áhyggjuefni þegar þeir
segja frá sínum að-
stæðum. Er það ekki
hlutverk stjórnmálafólks
að hlusta og bregðast við
ábendingum?
Ég vil horfa til fram-
tíðar í þessu máli. Það er hægt að
gera breytingar, hverfa frá reglu-
verki og lagatækni fortíðar og þröng-
um lagatúlkunum. Ég vil finna leiðir
til lausna. Ekki festa mig í fortíðinni
eða láta tölvuna segja nei. Leysa mál-
ið.
Það er líka að horfa til framtíðar að
vilja bæta ástand á húsnæðismarkaði
í Reykjavík í stað þess að kenna
skorti á byggingarkrönum um
ástandið. Að auðvelda ungu fólki að
finna hentugt húsnæði. Að auðvelda
fólki að komast leiðar sinnar um
borgina með þeim samgöngumátum
sem það kýs sjálft. Að bæta skóla-
umhverfið. Að þrífa borgina og halda
hreinni. Að auka skilvirkni í allt of
stóru og svifaseinu stjórnkerfi borg-
arinnar. Allt verður þetta erfitt en þá
þarf bara að hafa meira fyrir því. Ég
er tilbúinn að leggja það á mig. Ég
ætla ekki að láta segja mér að það sé
ekki hægt. Stjórnmál eiga ekki að
snúast um lagastagl heldur að gera
breytingar. Við munum gera breyt-
ingar!
Eftir Örn
Þórðarson
Örn Þórðarson
ȃg vil horfa til fram-
tíðar í þessu máli.
Það er hægt að gera
breytingar, hverfa frá
regluverki og lagatækni
fortíðar og þröngum
lagatúlkunum.
Höfundur er í framboði fyrir
Sjálfstæðisflokkinn í Reykjavík.
Breytum fyrir
eldri borgara