Breiðfirðingur - 01.04.1970, Síða 25

B R F. I Ð F I R Ð I N G U R
23
Og vel mætti unga fólkið athuga, að á engu sviði mann-
legra lífshátta hefur það meiri möguleika til að láta að
sér kveða en á vettvangi heilbrigðisháttanna.
Undanfarið hefur mikið borið á ungu fólki í heiminum.
Þúsundum saman hefur það gengið um götur og stræti borg-
anna með fána sína og slagorð og lýst hástöfum yfir andúð
sinni, óskum og kröfum á hendur hinni misvitru, ráðandi
kynslóð og stríðshrjáða, spillta heimi. Er þetta út af fyrir
sig miklu frekar ánægjuefni en hitt. Með þessu sýnir ung-
dómurinn í öllu falli, að með honum býr viljaþróttur, sem
krefst útrásar ásamt eðlilegum skilningi og viðbrögðum
gagnvart ógnþrunginni og sálarvana, vélvæddri veröld.
Hver veit nema honurn takist með þessum ungæðislega fyr-
irgangi að hrófla við einhverjum fúalurkum og grjóthnull-
ungnum, sem meir en tími er til kominn að hreinsa af veg-
inum. Hefði hann þá vissulega ekki til einskis að heiman
farið. Hins vegar þarf kornungt fólk tæplega að búast við
að verða persónulegar stærðir á taflfleti hinna hálu stjórn-
mála, því að Bernadetturnar eru ekki á hverju strái. Aftur
á móti getur ungt fólk látið mikið til sín taka á sumum
öðrum mikilvægum sviðum, jafnvel haft úrslitavaldið, eins
og ég hef þegar bent á.
Hugsum okkur að uppvaxandi kynslóð gerði orðin heil-
brigt líf að kjörorði sínu, að lifandi einkunn bjartrar hug-
sjónar, sem hún væri ákveðin í að bera fram til sigurs.
Hugsum okkur að skólaæskan í öllum skólum landsins allt
frá smábarnasskólunum og áfram gegn um hinn almenna
skóla og hvers konar sérskóla að háskólanum meðtöldum,
tæki höndum saman og skipaði sér undir merki þessa kjör-
orðs frjáls og sjálfviljug, Auðvitað yrði hún að njóta að