Breiðfirðingur - 01.04.1989, Side 44

42
BREIÐFIRÐINGUR
skilum samkvæmt ákvæðum samningsins. Sýslumaður telur
mjög þunglega horfa fyrir Sigurbirni í þessu tilfelli; ef
ákvæði samnings séu ótvíræð og málið komi fyrir dómstól
verði það dæmt samkvæmt ákvæðum samningsins.
Þegar til Borðeyrar kom fór sýslumaður á fund Theodórs
Ólafssonar verslunarstjóra fyrir verslun R. P. Riis og biður
hann að skrifa húsbónda sínum og biðja hann að senda Sig-
urbirni peningaupphæð sem nægja mundi til þessarar síðustu
afborgunar á andvirði jarðarinnar Svarfhóls. En R. P. Riis
átti þá heima í Kaupmannahöfn og var ekki á Borðeyri
nema á vorin og sumrin til loka haustvertíðar. Sýslumaður
kvaðst sjálfur ganga í ábyrgð fyrir fulla greiðslu upphæðar-
innar. Sigurbjörn fékk svo senda umbeðna upphæð og gat
þannig staðið í fullum skilum hvað jarðarkaupin snerti. Þess
skal að lokum getið að sýslumaður þurfti aldrei að standa við
ábyrgð sína. Sigurbjörn nefndi aldrei hversu há þessi upp-
hæð var en giska má á að hún hafi numið 100-200 krónum.
Sigurbjörn sléttaði túnið á Svarfhóli að mestu og byggði
upp öll hús á jörðinni þar á meðal íbúðarhús úr steinsteypu,
hið fyrsta í Laxárdalshreppi. Hann var mjög greiðamikill
maður og ætíð fús til hjálpar og aðstoðar við þá er til hans
leituðu er vanda bar að höndum.
Sigurbjörn fékkst dálítið við að yrkja vísur við ýmis tæki-
færi, þar á meðal Bændarímu þá sem hér er gerð að umtals-
efni. Margar þeirra voru á þeim tíma kallaðar hnoð eða bull
og mætti kannski helst líkja við mjög illa gerðan atómkveð-
skap. Tvær þeirra eru t.d. á þessa leið:
Leirugur Skjóni fer um frón
furstanum þjónar Sigga
hátt vill góna hófaljón [aðrir: þó tónar]
hnýtur um sauð^rvöfu.
Geng ég innar göngin hér
rek mig á malkvörnina [aðrir: ég mig á kvörnina]
ég er eins og jólatré
ég er í hreppsnefndinni.