Breiðfirðingur - 01.04.1989, Blaðsíða 87
BREIÐFIRÐINGUR
85
næstu, því véla-hávaði er þar að vonum mikill. Ég legg ekki
út í að lýsa hinu risavaxna orkuveri. En mjög má framtíðin
vera nútíðinni þakklát fyrir að hafa hrundið slíku heillaverki
í framkvæmd. Þar voru og ræður fluttar af mörgum, þótt lítt
heyrðist. Þar á meðal sagði ég örfá orð og hafði yfir þessa
stöku, er fæddist þá:
Reykvíkingar hlýrri hönd
hafa oss móti tekið,
fremst úr dal og fjarst að strönd
fáleik burtu rekið.
Frá Sogsfossum héldum við, vel mett og hress í lund, að
Geysi. Ákveðið var að fara fyrst að Gullfossi, en er að
Tungufljóti kom, bárust fregnir til okkar, að ráðlegast væri
að heimsækja Geysi fyrr, því hann mundi þá og þegar senda
sínar goskveðjur, en því vildi enginn verða af. Á því varð þó
alllöng bið.
Loks var horfið að því ráði að drekka kaffi, er Búnaðar-
félag Biskupstungna veitti. Rétt er menn voru sestir og for-
maður félagsins nýbyrjaður á ræðu, hrópaði gamli Geysir
hann allharkalega niður, og mjög óvíst að „amen“ hafi getað
átt við, þar sem hann hætti. Það kom heldur los á mannskap-
inn, allir þustu út og upp eftir sögðu gárungarnir, að á ýmsu
hefði gengið meðan útstreymið var hvað harðast, og sumir
áttu að hafa flækst í pilsum kvenfólksins. Hvað um það, allir
komust slysalaust og nógu snemma á staðinn. Nokkur gos
sáum við, máske ekki eins fögur og tignarleg og verið geta.
Þetta var þó mörgum mikil og furðuleg nýlunda. Að gosinu
loknu settust menn aftur að hinu hugðnæma og myndarlega
kaffiborði þeirra Biskupstungnamanna.
Formaður félagsins bauð gesti velkomna og byrjaði ræðu
sína á ný. Að ræðunni lokinni stýrði hann nokkurra manna
kór, er söng fyrir okkur, meðan við drukkum.
Allur ferðahópurinn varð í einu bæði hrifinn og undrandi,
að finna hér í fremur strjálbýlli sveit, langt inni í landi, jafn