Breiðfirðingur - 01.04.1989, Page 135
BREIÐFIRÐINGUR
133
Sumt er frá öðrum komið, en megnið hefur hann sjálfur
skrifað.
Telja má víst, að oft verði í framtíðinni vitnað til rita
Bergsveins, þegar fjallað verður um íslenska þjóðhætti, en
þó mun sérstaklega við þau stuðst, þegar skráð verður saga
byggðanna í Breiðafirði.
í bókinni „Gamlir grannar“ á Bergsveinn viðtöl við
nokkra Breiðfirðinga, sem tíunda ýmislegt úr hljómkviðu
lífsins þar vestra. En hann hefur einnig oft stungið niður
penna, þegar samferðamenn hafa lagt upp í hinstu ferðina.
Kaflinn „Mannaminni“ í „Eyjar og annes“ geymir nokkrar
minjar úr því myndasafni. Mannlýsingar hans eru margar
skilríkar og auðkenna af næmi eigindir og ævikjör. Ekki
dylst heldur hjartaþelið, laust við uppgerð og væmni.
Mörg erindi hefur Bergsveinn flutt í hljóðvarp og jafnan
þótt þar góður gestur. Helgi Hjörvar, sá vandláti maður á
íslenskt mál, sá til þess, að honum var veitt viðurkenning úr
móðurmálssjóði Daða Hjörvar.
Þeir munu margir, sem þurft hafa að fara í smiðju til Berg-
sveins, þegar þeim hefur verið vant að vita skil á ýmsu sem
breiðfirskt er. Sjálfur hef ég reynslu af því, að gott er á
hurðir hans að heita.
Bækur Bergsveins vitna allar um ást hans á því mannlífi,
þar sem ekki var lenska að láta bát renna við báru heldur
hálsa hvern boða. Sem Breiðfirðingur vil ég þakka honum
hans umtalsverðu björgun af breiðfirskum rekum og hversu
hann hefur komið þar mörgu lánlega undan sjó. Um leið og
ég árna Bergsveini Skúlasyni heilla áttræðum og sendi konu
hans kveðju mína, vil ég sem í upphafi minna á orð Matt-
híasar Jochumssonar, sem ég tel víst, að Bergsveini sé hug-
arhaldið að gera að sínum:
Brosir enn þá björt og hlý
byggðin huga mínum í,
einnig sú hin fróða fjöld -
farin bak við sjónartjöld.