Breiðfirðingur - 01.04.1989, Blaðsíða 89
BREIÐFIRÐINGUR
87
hinum fagra aldingarði hans. Það var komið langt fram yfir
miðnætti, er við vorum að reika þarna um með Ragnari og
konu hans, og voru þau eins sæl og glöð og sagt er um fyrstu
foreldra okkar í aldingarði þeirra.
4. dagur.
Farið var frá Laugarvatni snemmdegis og ekið allt austur að
Sámsstöðum.
Var sú ákvörðun tekin að skipta hópnum, láta annan hlut-
ann fara að Múlakoti og eta þar dagverð í boði Búnaðarfé-
lags íslands, en hinn hlutann skoða Sámsstaði á meðan, og
skipta svo um. Ég var í þeim hópnum, er á undan fór. Að
snæðingi loknum var svo ekið lengra inn í Hlíðina og skoðað
mannvirki það, er Fljótshlíðingar eru nýbyrjaðir á, en það er
varnargarður yfir sandana til að veita Pverá frá Hlíðinni.
Vonandi tekst þeim Fljótshlíðingum að bægja þessari
óhemju frá sér, er nú er að eta upp allt undirlendi Hlíðarinn-
ar.
Varla verður með orðum lýst hve hrifinn ferðahópurinn
var, er hann skoðaði garðinn í Múlakoti. Það er dásamleg
sjón í jafn fögru veðri og var þennan dag.
Síðan fór fyrri hópurinn að Sámsstöðum, en hinn að
Múlakoti og áfram. Klemens á Sámsstöðum gekk með
okkur um allt sitt ræktaða ríki og lýsti ítarlega öllu, er þar
var að sjá. Það vakti undrun okkar hve vel hann kunni þá
stóru lexíu. Hvað eina skýrt og greint upp á ár og dag. Það
dylst engum, að þar er óvenjulegur starfs- og hugkvæmda-
maður á ferð.
Enda þótt nýi framfaratíminn setji nú mikinn svip á
Fljótshlíðina, dylst manni ekki, að fögur er Hlíðin, og nú
skildi ég best hve Gunnar átti erfitt með að flýja frá slíkri
dýrð og kaus heldur að falla þar með sæmd.
Hreppstjóri Fljótshlíðinga, er bauð okkur velkomna til
þeirra, gat þess, að þá hefði langað til að taka betur á móti
okkur, en Búnaðarfélag íslands hefði orðið fyrr til með veit-
ingar, svo að þeir gætu ekki sýnt okkur þá gestrisni, er þeir