Breiðfirðingur - 01.04.1989, Blaðsíða 112

110
BREIÐFIRÐINGUR
við ágæta nótt, fengum kvöldmat og góð rúm til að sofa í og
fólkið var allt alúðlegt og greiðvikið.
Klukkan 8 að morgni næsta dags vorum við svo ferðbúin.
Við vorum þá búin að drekka gott morgunkaffi með smurðu
brauði. En þá datt mér í hug að betra væri að fá nesti með,
ef einhverjar tafir kynnu að verða á leiðinni. Ég pantaði því
mjólk á flöskum og smurt brauð í nesti og var það allt vel af
hendi reitt. Piltunum þótti þetta víst óþarfi, en mömmu
minni fannst það sjálfsögð fyrirhyggja. Svo lögðum við af
stað yfir Kaldadal.
Veðrið var stillt og gott, sólskin og blíðviðri og „meðan
allar götur voru greiðar“ gekk ferðalagið að óskum, „en er
tóku holtin við og heiðar, heldur fór að kárna reiðargaman“.
Brekkurnar voru nú ekki svo brattar, en nokkuð langar og
staksteinóttar og sumstaðar klappir.
En áfram var haldið. Eftir marga hlykki og króka vorum
við komin á nokkurnveginn jafnhátt holt og sáum aðeins
fyrir götuslóða, en þar voru stór björg í leiðinni og grjóturðir
á milli. Piltarnir reyndu að laga þetta til svo að bíllinn kæm-
ist á milli og gekk það nokkuð um tíma. En allt í einu buldi
við brestur og bíllinn stöðvaðist. Jón blessaður fór þá út að
athuga bílinn og kom þá í ljós að fjaðrir höfðu brotnað og
eitthvað meira skemmst. Engir varahlutir voru með í ferð-
inni, svo ekkert var hægt að gera við.
Við fórum nú öll út og á ráðstefnu um hvað gera skyldi.
Kom nú í ljós að við vorum stödd á grjótholti, sem einhver
nefndi Skúlaskeið og vorum við því tæplega komin á sjálfan
Kaldadal. Það hefði nú verið auðveldast að snúa aftur að
Elúsafelli, en fararstjórarnir sögðu að þar væri engan bíl
hægt að fá og vildu heldur fara gangandi til Pingvalla og
sækja bíl þangað.
Veðrið hélst alltaf jafngott, sólskin og logn. Jón og
Kristján ætluðu að fara á undan, en við mamma og Steini
áttum að bíða við bílinn. Við mamma höfðum enga hug-
mynd um vegalengdir uppi á hálendinu, en Steini bróðir
hafði farið þessa leið á hestum, en hann sagði ekkert. Nú var