Tímarit Máls og menningar - 01.06.2015, Blaðsíða 24

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
24 TMM 2015 · 2
Hvort þykir þér betra: að elska eða vera elskuð?
Það fer eftir því hvernig liggur á mér. Stundum tekst að sameina þetta og
þá er glatt í höllinni.
***
Þið Þórarinn hafið búið í Reykjavík, Kaupmannahöfn, Barcelona og nú í
Berlín, hvernig er að búa á þessum stöðum?
Hver borg hefur sinn sjarma sem enginn annar staður getur hermt eftir
henni. Það getur enginn til dæmis tekið Reykjavíkina úr Reykjavíkinni.
Þar getur maður barist í gegnum hávaðarok og haglél í Kramhúsið til að
dansa afró, síðan fylgst með litaflökti í Esjunni í veðraskiptunum og rölt
loks í glaðasólskini í búð vestur í bæ þar sem fæst besti matur í heiminum,
nýr silungur. Daginn má svo enda í kaffi hjá mömmu, systur eða gamalli
vinkonu látinnar tengdamóður. Engin borg toppar það.
Innskot: Það er satt, úff – geðveik borg.
Kaupmannahöfn á dásamlegar djassknæpur, antíkkvarter með gamlar
bækur og æðislega hjólamenningu. Barcelona er sjóræningjaborg sem lagar
sig sífellt að nýjum tímum, full af páfagaukum í trjánum, mávum, sjó og
fjöllum, ævintýralegum byggingum og ennþá ævintýralegra fólki, þó að
maður njóti hennar best á þeim stöðum sem fæstir vita af. Barcelona er til
dæmis eini staðurinn þar sem við hjónin höfum lent í því að lögfræðingur
hafi gefið okkur kampavínsflösku í afsökunarskyni fyrir að hafa reynt að
ræna okkur. En á sama tíma finnst mér Berlín sameina það besta frá Kaup-
mannahöfn og Barcelona, mannlífið er svo skemmtilegt um leið og borgin
fúnkerar einhvern veginn svo vel og á svo margslunginn hátt. Hún iðar,
full af lífsbaráttu en líka lífsgleði. Hér hittir maður bæði skemmtilegasta
og leiðinlegasta fólk sem maður hefur hitt um dagana. Hún er bæði full af
náttúru og steinsteypu, myrkri og sól, ótrúlegri hugsjónamennsku og lygi-
legum smáglæpum, smámunasemi og biksvörtum húmor; sprúðlandi núi og
minningum sem enginn fær flúið. Ég held að enginn staður hafi breytt mér
jafn mikið og Berlín þó að ég hafi bara búið hér samfleytt í eitt og hálft ár.
Berlín gerir mann að svo miklum einstaklingi, ég veit ekki hvernig ég get
orðað það öðruvísi, maður finnur svo vel fyrir ábyrgðinni að vera manneskja
en líka öllu þessu frelsi.
Hver er munurinn á að skrifa á Íslandi og annars staðar? Er munur?
Fyrst og fremst fjarlægðin. Ég öðlast nauðsynlega fjarlægð. Jú, og örvunin.
Nýir staðir örva mann á nýjan hátt og það hjálpar manni að fá nýjar hug-
myndir og hugsa á nýjan hátt.