Tímarit Máls og menningar - 01.06.2015, Blaðsíða 55

F l ó t t a f ó l k i ð á b a ð i n u
TMM 2015 · 2 55
sem hann skyldi flytja þegar hann kæmi heim. Kurteis en ákveðin ræða
þar sem hans sýn á veru þeirra kæmi fram. En síðan þegar hann kom heim,
lagði bílnum og steig út langaði hann eiginlega bara að panta pizzu og horfa
aðeins á sjónvarpið. Hann opnaði dyrnar inn á baðherbergið, svona rétt til
að gá hvort fólkið væri kannski farið sjálft en þarna var það, vesældarlegt og
samanhniprað í baðkarinu. Nú virtist eitthvað vera að brenna úti þegar litið
var út um gluggann, og rétt þegar Jakob var að loka dyrunum heyrði hann
í mönnum öskra fyrir utan, og síðan eins og heil fylking manna í þungum
skóm hlypi framhjá. Hann pantaði sér pizzu með þistilhjörtum, ólífum og
pepperoni og leigði mynd í gegnum VOD-ið en hún var leiðinleg og hann
hætti að horfa þegar hún var hálfnuð. Hann fróaði sér yfir klámi í tölvunni,
tvær stelpur og einn kall, og síðan fór hann að sofa.
Hann vaknaði um miðja nótt við rosaleg læti, allt húsið lék á reiðiskjálfi og
hann stökk framúr. Einhvern veginn vissi hann að þetta hefði komið frá bað-
herberginu niðri og hann fór í silkináttsloppinn sinn og gekk niður stigann.
Hann opnaði inn á bað og sá að einn veggurinn var mölbrotinn, þar var nú
risahola og allt fullt af ryki og reyk og brunalykt en þó enginn eldur. Konan
grét í hljóði og hélt um barnið. Hún sýndi Jakobi það, lyfti því að honum
þannig að hann sá hvar blæddi úr því og það virtist fölt. Nú var nóg komið.
„Út með ykkur!“ öskraði hann á þau og benti á gatið í veggnum. „Út!“
Nú þegar rykið var að setjast sá hann að hinum megin við gatið í veggnum
var ekki Reykjavík heldur önnur borg, þéttbyggð borg með ljósbrúnum
húsum. Mörg voru að hruni komin vegna sprenginga og inn á milli mátti
sjá hermenn með riffla. Þeir hlupu á milli bygginganna í hópum og skimuðu
um. Einn þeirra stoppaði augnablik, miðaði út í bláinn og skaut. „Út með
ykkur,“ sagði Jakob aftur. „Sjáiði ekki hvernig þið eruð búin að fara með
baðherbergið mitt?“
Þau stóðu upp og litu á Jakob, öll von dauð í augum þeirra. Strákurinn og
stelpan litu á föður sinn eins og þau biðu þess að hann segði eitthvað. Hann
opnaði munninn og sagði eitthvað við Jakob sem hann heyrði ekki alveg.
Hann tók síðan fastar um börnin og leiddi þau út um gatið á veggnum,
út í borgina sem beið þeirra. Þegar þau fóru lokaði Jakob aftur og fór upp.
Hann var alltof æstur til að fara strax aftur að sofa þannig að hann kláraði
myndina sem hann hafði leigt. Seinni hlutinn var allt í lagi.