Tímarit Máls og menningar - 01.06.2015, Blaðsíða 122

Tr y g v i D a n i e l s e n
122 TMM 2015 · 2
Líkt og hún njóti skjóls af logandi ljóskeri sem lætur aðeins ómengaðan lög
komast í snertingu við holdið.
Hún kemur úr kafi og dregur andann djúpt.
*
Kvöldið kemur og myrkrið nær völdum þegar birtunni sleppir.
Við liggjum vafðar inn í heitt teppi uppi á þaki. Laufið bærist ekki í logninu.
Himinninn er jafn stjörnubjartur og barnssál er hrein. Norðurljósin dansa
undursamlega á himinloftinu eins og
saklaus ballerína
er birtist í spegli
sem bjart ljós
á dauðu
dansgólfi.
Ég kannast við nálarstunguna. Mamma hefur ákveðið að nota allt sem eftir
var í hana. Ég finn undir eins hvað víman er lamandi sterk.
Við sitjum um stund og þegjum meðan við horfum á frelsissál alheimsins
dansa á himni. „Segðu mér frá pabba,“ segi ég upp úr þurru.
Hún gælir varlega við magann en mælir ekki orð.
————————————————
„Sumir menn geisla,“ segir hún síðan angurvær.
„Það ljómar ósýnilegt ljós allt í kringum þá og það er smitandi eins og hlátur.
Það geislar af þeim gleði og friður hvar sem þeir fara. Pabbi þinn var einn
af þeim. Hann var með það. Hann dró mig burt úr þessum guðsvolaða stað.
Hann fór með mig þangað sem ég var bara ég. Hann kenndi mér að skilja
það. Að skilja það. Skilur þú? Að skilja sannleika og að skilja sannleikann.“
Ég held ég skilji.
„Geturðu ekki kveikt þér í sígarettu?“ spyr ég.
Mér líður vel þegar hún reykir.
„Einu sinni tókum við rútuna suðureftir. Við vissum ekki hvert við værum
að fara eða hvað við ættum að gera þar. (Hún segir frá milli þess sem hún
dregur að sér reykinn.) Honum datt upp úr þurru í hug að fara, svo við
fórum. Leið okkar lá í lítið þorp lengst fyrir sunnan – þangað sem krákurnar
fljúga, eða kannski hefja þær flugið þar.“
* Stuttur hlátur *
„Við áttum lítið sem ekkert af peningum svo að við stálum mat úr búð. Við
vorum auðvitað staðin að verki og urðum að hlaupa undan gamalli konu sem
virtist ætla að springa úr illsku. Hann var hins vegar að springa úr hlátri á
flóttanum. Hann naut spennunnar.
Við komum loks að vatni rétt fyrir utan þéttbýlið. Við höfðum teppi með okkur
og vöfðum því utan um okkur. Við lágum alla nóttina og töluðum og horfðum
á himininn. Það var í fyrsta skipti sem ég sagði honum að ég elskaði hann.“