Tímarit Máls og menningar - 01.06.2015, Qupperneq 68

B ö ð va r G u ð m u n d s s o n
68 TMM 2015 · 2
Zum letzten Mal wird Sturmalarm geblasen!
Zum Kampfe steh‘n wir alle schon bereit!
Schon flattern Hitlerfahnen über allen Straßen.
Die Knechtschaft dauert nur noch kurze Zeit!
Í hinsta sinn skal blásið til stormsveitarárásar!
Við erum allir viðbúnir bardaganum!
Senn blaktir Hitlersfáninn yfir öllum götum,
æskan er senn liðin.
Í þá daga var í Berlín fjörugt næturlíf á Alexandersplatz. Fáum dögum eftir
að Kampflied kom á prent bar fundum Horsts Wessel og 18 ára gleðikonu,
Erne Jänicke, þar saman á bar. Daginn eftir flutti hann til hennar í Große
Frankfurter Straße sem nú heitir Karl Marx Allé. Kona að nafni Elisabet
Salm átti íbúðina sem Erne Jänicke leigði. Hún var ekkja eftir eldrauðan
kommúnista. Horst Wessel lenti strax í útistöðum við hana, meðal annars
vegna húsaleigunnar.
Og nú fara samsæriskenningarnar að blómstra. Seint að kvöldi 14. janúar
1930 var barið að dyrum hjá skáldinu og glöðu stúlkunni hans. Horst fór til
dyra og var skotinn í höfuðið af stuttu færi. Þar með hafði Joseph Göbbels
fengið nákvæmlega þær bókmenntalegu kringumstæður sem hann óskaði
sér. Horst Wessel tórði fram til 23. febrúar.
Nokkrir kommúnistar voru strax handteknir og dæmdir í langa fangelsis-
vist. Árið 1933 eftir valdatöku nasista voru þeir nú reyndar allir skotnir.
Aldrei varð sannað með vissu hver skaut skáldið en meginkenningarnar
voru þrjár.
1: Kommúnistar skutu hann (Það var haft fyrir satt fram til 1945).
2: Afbrýðisamur eljari um ástir Erne Jänicke skaut hann.
3: Dr. Göbbels lét skjóta hann til að fá sinn píslarvott (Þessi kenning var
mjög vinsæl eftir stríðið, sérstaklega í DDR).
Horst Wessel var svo krýndur sem hetja og þjóðskáld af sjálfum Göbbels
fjórum dögum eftir að hann lést. Hann var jarðaður 1. mars og nálægt
40 þúsund manns stóðu meðfram
götunum sem líkfylgdin fór um og
horfðu tárvotum augum á eftir henni.
Dauði Horsts Wessel var eitt besta
tromp á hendi Göbbels nokkru sinni.
Útúrsnúningur ljóðsins úr rauðu
söngbókinni frá 1913 var sunginn við
lag sem dr. Göbbels staðhæfði að væri
líka eftir skáldið. Hann varð þó að draga það til baka nokkru síðar því það kom
í ljós að lagið hafði verið sungið við annan texta í sjóhernum í meira en 50 ár.