Tímarit Máls og menningar - 01.06.2015, Side 111

TMM 2015 · 2 111
Trygvi Danielsen
Góða líf sem mér er gefið
Bjarki Karlsson þýddi
Á fjarlægum stað, þar sem ósnortin náttúra þrífst enn – í friði fyrir lamandi
hendi mannskepnunnar – flýgur yndislegt, fagurblátt fiðrildi.
Það flögrar fram með fagurgrænni hlíð uns það svífur út á spegilslétt, tært
vatn sem endurkastar sjaldséðum lit þess. Fiðrildið dáist hreykið að fegurð
sinni uns spegilmyndin hrekkur í sundur við það að spengilegur, silfurlitur
ferskvatnsfiskur stekkur hátt upp úr vatninu og gleypir það.
Lagardýrið er aflanum fegið og heldur sig vart hafa stokkið fyrr svo hátt,
og því finnst sem það svífi um loftið að eilífu. Áður en fiskurinn sæli lendir
aftur í vatninu steypir firnastór og undurfögur haförn sér niður og læsir
klóm í lagardýrið með fiðrildið í maganum.
Með öruggum og fimum vængjatökum flýgur örnin yfir sumargræn tré
sem keppast við að vaxa sem hraðast móti himni. Það leynir sér ekki að hún
er aflanum fegin – grandalaus um veiðimannsauga í grennd sem horfir beint
í gogg arnarinnar í litla, sívala kíkinum fremst á byssunni. Þungur brestur
varpar skugga á lofthjúpinn og örnin þræðir skrúfgang er hún hrapar ofan í
rjóður þar sem sólin að smeygja sér milli greina og leggja gyllta himnu yfir
ránfuglinn þegar honum lýstur steindauðum niður á grundina. Svo rækilega
eru klærnar læstar um fiskinn – þrátt fyrir hátt fall og harðan skell – að
hnífur gengur ekki á milli hans og arnarinnar. Í angurværð andarslitranna
minnist lagardýrið þess sem var, fyrir aðeins örfáum sekúndum, þegar það
synti frjálst í tæru vatni, framdi hæsta og tilkomumesta stökk ævi sinnar –
og fangaði fiðrildi. En
um leið
og lífsandinn hinsti
líður um döggvaða grund
skýst fiðrildið út úr maganum og þeytist með voldugum vængjatökum úr
kjafti lagardýrsins og út í frelsið. En um leið rjúfa vængjatökin lognblíðuna
og vekja þyt sem líður af stað yfir stórskorin fjöll, ofan í djúpa dali og um
voldug höf en vex jafnt og þétt þróttur.
Vindurinn
víkur hvergi
þó hiti og kuldi hefti för