Ófeigur - 15.05.1956, Qupperneq 6

4
Ó.FEIGUR
hann verði stjórnarformaður, meðan líf og heilsa endist,
en bindur ekki þá vegsemd við ákveðna áratölu. Hann
vill hafa Bjarna sér við hægri hönd, og að hann sé með-
ábyrgur og meðstarfandi við meiriháttar ráðagerðir.
En í fjármálum þykir honum Eysteinn ómissandi og
dylur þá skoðun hvorki á þingi eða í Mbl. Ber það
til að Eysteinn hefur yndi af að leggja skatta á lands-
fólkið og innheimta þá með elju og hörku. Meðan Ame-
ríka veitir einni milljón daglega í tómar fjármálaæðar
þjóðfélagsins, þarf ekki annað en ötulan skattafógeta
til að halda skútunni á floti. Vestmenn leggja fram
tekjuaukann, Eysteinn safnar í kornhlöðuna og Ólafur
útdeilir með glaðværu brosi hins milda landsföður
skattpeningum, sem vingjarnleg forlög raða í greip-
ar hans.
*
Hinir ráðherrarnir kunna að vísu vel að meta gildi
sitt, en sætta sig þó við minna heldur en eilífan ráð-
herradóm. Steingrímur fer í sæti P. Z. þegar stóllinn
verður auður eða eldur kemur upp í hinu gamla fanga-
húsi við Lækjartorg. Ingólfur mun sætta sig við banka-
stjórastörf í Reykjavík og þingmennsku í Rangárþingi.
Dr. Kristinn geymir 2—3 stórsendiherrastóla fram yfir
næstu kosningar, til að vera ekki með öllu vegalaus.
Hermann Jónasson hefir nokkra sérstöðu. Hann langar
í laxveiðar, ómak við kaup og sölu þar sem milli-
göngumaðurinn fær réttlát ómakslaun og að geta einu
sinni enn orðið forsætisráðherra. Hann er áhugalaus
um þjóðmál og athafnalaus á því sviði. Vonir hans um
ráðherradóm eru eingöngu bundnar við hugsanlega
hjálp kommúnista, en þeir hafa þess háttar umtal í gam.
anmálum. Þeir vita auk þiess fullvel, að flokkur þeirra
kemst aldrei í stjórn á Islandi, meðan þjóðin er í At-
lantshafsbandalaginu.
Ólafur Thors óskar ekki eftir að Framsóknarflokk-
urinn minnki svo nokkru nemi frá því sem nú er, en
honum þykir vel fara á, að Hermann Jónasson hafi
þar flokksforystu. Haft er eftir honum, að hann vildi
ekki þiggja Strandasýslu þó að Mbl.-mönnum væri
rétt kjördæmið á silfurdiski. Ólaf grunar að Fram-
sóknarflokkinn muni skorta andleg fjörefni undir for-
ystu Hermanns og telur það æskilegt ástand.