Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 45

ÓFEIGUR
43
ónir. Ekki er sýnilegt, að Hermann hafi gert neitt
til að stöðva ásókn Gunnars Hall í Búnaðarbankalán.
Mörg rök benda fremur til hins gagnstæða. Meðan
útlit var fyrir, eftir áramótin, að SÍS mundi flytja
inn í Austurstræti 10, vaknaði í hugum nokkurra
helztu kaupmanna bæjarins sú ósk, að útiloka SÍS
sem keppinaut úr miðborginni. Ekki var myndað ákveð-
ið félag í þessu skyni, heldur leitað eftir ábyrgð fé-
sterkra manna til að geta gert frú Blöndal og börn-
um hennar kleift að kaupa vörubirgðir Gunnars og
halda verzluninni áfram í húsi ættarinnar. Loforð um
ábyrgð til stuðnings þessari ráðagerð náðu 2 milljón-
um. Þegar til kom, hikaði frú Blöndal við að stíga
þetta spor. Alltaf komu nýjar kröfur á Gunnarsbúð
fyrir utan þann griðahring, sem Ólafur Þorgrímsson
hafði reynt að mynda. Samtök væntanlegra ábyrgðar-
manna voru ekki nógu traust til að byggja á í erfiðri
samkeppni. Málið lá að lokum þannig fyrir, að ekki
var nema um tvennt að velja. Að leita aftur til SÍS
um kaup og leigu eða gera Gunnarsbúð gjaldþrota
með tilheyrandi sakamálsrannsókn á allri hennar sögu.
Sambandið hafði árum saman reynt að fá leyfi hjá
Reykjavíkurbæ til að koma upp verzlunarhúsi í mið-
bænum til að verzla þar með iðnaðarvörur sínar
frá Akureyri og fyrir allskonar búvörur frá at-
vinnufyrirtækjum samvinnubænda. Öllum þessum til-
mælum hafði verið hafnað af yfirvöldum bæjarins
til að geðjast leiðtogum kaupmanna í bænum. En nú
var svo komið, að engir óskuðu fremur eftir að Sam-
bandið eignaðist Gunnarsbúð heldur en margir af helztu
forkólfum kaupmannastéttarinnar. Sjálfir höfðu þeir
ekki aðstöðu til að bjarga fyrirtækinu. Margir kaup-
menn, einkum þeir sem verzluðu með vefnaðarvöru,
vildu ógjaman bíða eftir þeirri samkeppni, sem hlaut
að myndast þegar hinn mikli vöruforði úr Gunnarsbúð
yrði seldur á uppboðum á einum eða fleiri stöðum.
Auk þess voru mál Gunnarsbúðar svo mjög ofin inn
í fjármál, félagslíf og lífsbaráttu borgarbúa, að flestir
létu málið skipta sig, þó að sjónarmið manna væru
allólík í þessu flókna brotamáli stríðsgróðatímans.
Hilmar Stefánsson var kvaddur fyrir rétt 23. maí.
Hann sagðist hafa í janúarmánuði skýrt frá mál-