Ófeigur - 15.05.1956, Qupperneq 56

54
ÓFEIGUR
kemur dögum oftar í Sambandshúsið til að hrinda kaup-
unum áleiðis. Þegar þarf að semja við fjáraflamenn-
ina, kemur Ólafur Þorgrímsson til skjalanna, en ekki
Einar B. Guðmundsson, hinn hagvani lögfræðingur fyr-
irtækisins. Ólafur játar sjálfur fyrir rétti, að hann
hafi engin störf haft fyrir Gunnarsbúð, fyrr en hann
samdi við Jón Hreggviðsson og stallbræður hans. Hins
vegar var svo gömul og gróin vinátta með Hermanni
og Ólafi, að Hermann gaf honum bezta bitling, sem
ríkisstjórnin réð yfir, um leið og glímugarpur Fram-
sóknar stóð endanlega upp af stól forsætisráðherra
1942. Enginn hafði áður sýnt Ólafi slíkan trúnað sem
Hermann. Ef Hermann leit á sig sem afa í Gunnars-
búð og taldi mestu skipta að fá til samninganna við
fjáraflamennina mann sér mjög handgenginn og þó
æfðan í volki veraldarlegra hluta, þá hlaut honum að
koma í hug maðurinn, sem átti honum óvanalega þakk-
arskuld að gjalda. Val Ólafs í samninganefndina sann-
ar hvaða maður hafði beint þessum lögmanni inn á
viðskiptaslóðir Hermanns Jónassonar.
*
♦
Hermann er fyrsti maður sem sér rjúka upp úr
rústum Gunnarsbúðar og fyrstur til að kalla á úrræða-
mikla hjálp. Málvinurinn vinnur dyggilega 1 hans anda.
Ólafur kemur samningafjötrum á flestalla fjárafla-
mennina. Hann fær mikinn stuðning, því ábyrgðar-
menn Gunnars fyrir 300 þús. "króna áhættupeningum
styðja Ólaf einlæglega, bæði með lægni og hörku. TJti
um bæinn átti Ólafur hauka í horni hjá mönnum, sem
áttu meginið af okurfénu og óttuðust opinber reikn-
ingsskil. Jón Hreggviðsson dró ekki dul á áhuga Her-
manns við að lokka fjáraflamennina inn í uppgjafar-
stíuna og leyndi ekki þeirri skoðun í samtölum við
aðra áður en rannsókn hófst. En einhver styrk-
asta stoðin í rökleiðslu um vinsemd Hennanns við
eigendur Gunnarsbúðar er hin mikla harka okraranna
í garð hans, eftir að hann kom af stað málaferlum og
nokkurri athugun á fjármálum þeirra. Ef Hermann
hefði ekki komið nærri þessum málum, hvildi engin
ábyrgð á honum þó að okurmálin væru hafin. En
hann virðíst hafa staðið fyrir herförinni, sem
leiddi til uppgjafar okraranna. Síðar hafði Hermann
forgöngu um að leitast við að knýja dómsmálaráð-