Dagblaðið Vísir - DV - 22.03.2019, Blaðsíða 19

FÓKUS - VIÐTAL 1922. mars 2019
an í skóla, þá ekki að læra heldur
að leika mér og taka þátt í félags-
lífinu. Tólf eða þrettán ára var ég
byrjaður að þeyta skífum og má
segja að ég hafið tekið við af Sigga
Hlö sem plötusnúður í Seljaskóla.“
Ætlaði að verða kokkur
Hvað vildir þú verða?
„Á mínum yngri árum lang-
aði mig til þess að verða kokk-
ur. Ég gekk í Fjölbraut í Breiðholti
fyrsta árið, og var á matvælabraut.
Kennararnir þar kenndu mér mjög
margt og nýtist það mér enn þann
dag í dag. Til dæmis virðingu, um-
gengni við aðra, kurteisi og svo
lærði ég að sjálfsögðu að elda
mat, gera sósur, súpur og pönnu-
kökur. Þessi þekking hefur kom-
ið sér mjög vel alla mína ævi. Má
þar nefna að ég bakaði mjög oft
pönnukökur í afplánun minni inni
á Litla Hrauni,“ segir Kristján og
brosir.
„Ég fór snemma að vinna í fiski
og lærði fljótt að handflaka fisk.
Ég var mjög snöggur og varð sem
dæmi Íslandsmeistari í handflök-
un á karfa á sínum tíma. Ég hafði
virkilega góðar tekjur en vinnu-
tíminn var langur, flesta daga vann
ég frá 7 til 22 á kvöldin.“
Kristján segir viðskiptavitið
einnig hafa komið á þessum tíma.
„Á einum stað fékk ég útborg-
að í smáýsu, ýsu sem ekki var hægt
að selja. Ég flakaði hana eftir að
vinnutíma lauk, gekk í hús og fyr-
irtæki og seldi. Þannig gat ég tvö-
faldað launin mín með þessari
smá auka vinnu. Ég hef aldrei sett
það fyrir mig að vinna. Þegar ég
hugsa út í þetta allt saman hef ég
komist að því að ég er sennilega
„vinnualki“,“ segir Kristján og bros-
ir. „Árið 1989 stofnaði ég Fiskbúð-
ina VÖR og var hún staðsett í JL
húsinu.“
Fíknin ávanabindandi og
hættuleg
„Árið 1995 var ég í félagsskap þá-
verandi „vina minna“. Við vor-
um ungir, fullir af ævintýraþrá og
vildum prófa okkur áfram í lífinu.
Alsæla var á þessum tíma alveg
nýtt, það var spennandi og margir
krakkar á mínum aldri á þeim
tíma vildu prófa. Ég var því mið-
ur einn af þeim. Ég prófaði, en þá
var bara ekki aftur snúið. Fíknin
tók völdin og ég gerði hluti sem ég
sé enn þá eftir í dag,“ segir Kristján
alvörugefinn.
„Við félagarnir fórum saman í
helgarferð til London. Og það var
djammað út í eitt. Okkur bauðst
að kaupa e-pillur, sem við þáðum.
Við keyptum 500 töflur og ætluð-
um að flytja til landsins, fyrir okk-
ur félagana. Enda vorum við orðn-
ir háðir þessari pillu og fannst
skemmtilegt að djamma og dansa,
allar helgar á Tunglinu, heitasta
staðnum á þessum tíma. Það var
ekki planlagt að gera þetta, frekar
skyndiákvörðun og má nefna að
við fórum ekki einu sinni með
gjaldeyri út til London. Ég var ný-
lega kominn með VISA-kort og
það var því bara farið í hraðbank-
ann og tekinn út peningur fyrir
þessu.
Ég hef aldrei reykt á ævinni.
Aldrei tekið smók og hef aldrei
verið í vandræðum með áfengi.
Ég hef alltaf verið á móti eiturlyf-
jum og er þetta eina eiturlyfið sem
ég hef tekið inn. Í rauninni finnst
mér, og fannst, þetta ekki vera „að
dópa“. Þetta lítur út eins og ein
saklaus pilla sem maður setur upp
í sig og kyngir. „Að dópa“ fannst
mér vera þegar fólk er að sprauta
sig eða sjúga eitthvað upp í nefið.
Þetta virkar saklaust, en er eiturlyf.
En það er gott að vera vitur eftir á.
Allir þessir fyrrverandi vinir mín-
ir eiga í dag, fjölskyldur og eru í
vinnu. Þannig að ég var í rauninni
ekki í slæmum félagsskap að mínu
mati og tel ég þetta ekki vera þeim
að kenna, heldur vorum við ungir
strákar í ævintýraleit.“
Undirbjó afplánun með sál-
fræðingi
„Ég var handtekinn um tveimur
mánuðum eftir að við komum til
landsins. Ég hlaut 2,5 ára fangels-
isdóm, fyrir innflutning á 250 al-
sælutöflum. Reyndar komum við
með 500 töflur, en við vorum plat-
aðir uppúr skónum í London og
gaurinn seldi okkur eitthvað drasl,
sem var löglegt á Íslandi. Þannig
að þekking okkar var mjög léleg á
þessum efnum. Í dag segi ég bara
sem betur fer vorum við plataðir,“
segir Kristján.
Hvernig var að fá slíkan dóm?
„Í dag held ég að fyrir sama
magn fengi viðkomandi kannski
einn til þrjá mánuði í fangelsi.
Dómurinn var fordæmisgefandi.
Þetta var fyrsti eða annar dómur-
inn sem gekk í svona máli á þeim
tíma og hann átti að vera harður
og fordæmisgefandi, fælandi fyrir
þá sem hugsuðu út í þetta. Varð-
andi að fá dóminn, þá var það að
sjálfsögðu risastórt kjaftshögg fyrir
mig. En ég undirbjó mig vel undir
þetta, leitaði strax hjálpar og gekk
til sálfræðings,“ segir Kristján.
„Ég man vel eftir mínum fyrsta
fundi hjá sálfræðingi. Þá rakti ég
sögu mína og gat varla talað vegna
þess að ég grenjaði svo mikið. Mér
fannst þetta rosalega erfitt. Þegar
ég var búinn að koma þessu frá
mér, þá spurði sálfræðingurinn
minn: „Kristján er þetta allt? Er
þetta allt sem þú hefur að segja
og ert að kveinka þér yfir?“ Ég játti
því. Þá sagði hann mér að hann
ætti fatlað barn sem þyrfti um-
önnun allan sólarhringinn. Alla
daga, allt árið um kring.“
Sálfræðingurinn sagði:
„Ég vildi óska þess að ég gæti
skipti við þig. Setið inni í tvö og
hálf ár, losnað út og ekki þurft að
hafa fleiri áhyggjur. Líf þitt er full-
komið. Þú gerir mistök. Átt eft-
ir að fara í fangelsi. Það er tvennt
sem þú getur gert. Annað hvort
að halda áfram á sömu braut,
leiðast út í frekari afbrot og koma
út skemmdur. EÐA! Takast á við
vandamálið, læra af reynslunni,
snúa við blaðinu, nota þetta sem
lærdóm og byggja þig upp. Hvora
leiðina viltu fara? Þú hefur valið.“
„Sálfræðingurinn minn á stór-
an þátt í hvar ég er staddur í dag
og er ég honum ævinlega þakklát-
ur fyrir. Ég sat inni á Litla Hrauni
í sextán mánuði og síðan í fram-
haldi í þrjá mánuði inni á Vernd.“
Tók að sér alla vinnu á Litla
Hrauni
Varstu smeykur við að fara í fang-
elsi?
„Já ég var dauðhræddur,“ seg-
ir Kristján. „Að sitja inni með
morðingjum, barnaníðingum, of-
beldismönnum og mönnum sem
hafa misstigið sig í lífinu. Margir
þeirra voru ágætis menn, en mað-
ur sá að þeir höfðu margir hverj-
ir verið í áralangri neyslu, margir
lent í misnotkun og síðan voru
sumir sem ekki var hægt að bjarga.
Voru og eru bara fæddir sem af-
brotamenn.“
Hvernig nýttir þú tímann?
„Ég nýtti tíma minn vel. Það er
skóli inni á Litla Hrauni og kláraði
ég verslunarprófið mitt þar og kom
mér í alla þá vinnu sem bauðst. Ég
skúraði allt fangelsið, íþróttahús-
ið, skólann. Ég vingaðist fljótt við
alla fangaverðina og finnst mér
rosalega gaman að sjá mína fyrr-
verandi fangaverði koma í dag og
versla af mér fisk. Minnisstæð-
ast er þegar ég var beðinn um að
þrífa upp eftir tilraun til sjálfsvígs
þar sem viðkomandi hafði skorið
sig. Hann hafði brotið klósettið og
komist þannig yfir glerbrot, til þess
að skera sig. Allir veggir og loft
voru útataðir í blóði. Hann hafði
skrifað á veggina með blóði úr sér
og var ég beðinn um að þrífa klef-
ann,“ segir Kristján.
„En mér fannst betra að vera
að vinna við svona heldur en að
hanga inni á klefa. Tíminn leið
hratt og ég hafði ágætistekjur,
þannig séð. Allan peninginn sem
ég fékk sendi ég konunni minni til
þess að greiða af láninu á íbúðinni
sem við áttum saman. Ég vingaðist
við strákanna sem voru þarna inni
og hlustaði á sögur þeirra. Það var
áhrifaríkt og þetta var mjög lær-
dómsríkur tími.“
Hvað var erfiðast við að sitja
inni?
„Frelsissviptingin og fjarver-
an frá fjölskyldunni var erfiðust.
Fangavistin var ekki svo erfið, enda
var ég mjög vel undirbúinn. Mörg-
um sem ég sat inni með fannst
gott að komast í fangelsið. Það var
rútína á öllu; morgunmatur, heitur
matur í hádeginu, rúmfötin þveg-
in vikulega ásamt þvotti. Síðan
Dropi af
náttúrunni
Nýjar bragðtegundir með lífrænum kjarnaolíum
úr ferskri grænmyntu, engifer og fennil
Kaldunnin þorsklifrarolía
„Þegar kemur að
næringu og heilsu vel
ég aðeins það besta”
Andri Rúnar Bjarnason
Knattspyrnumaður Helsingborg
„Fíknin tók völdin og
ég gerði hluti sem
ég sé ennþá eftir í dagFiskikóngurinn Kristján Berg hefur ekkert að fela