Tímarit Máls og menningar - 01.05.2002, Blaðsíða 7

Hlynur Níels Grimsson: Sitji Guðs englar tmm
bls. 5
hann niður í blokkina um leið og hann gekk af
stað eftir ganginum í átt að gjörgæsludeildinni.
Lengra hafði hann samt ekki komist þegar
hann gekk inn á deildina, og kenndi hitanum
auðvitað um.
Gjörgæslan var einn stór salur, stutt á milli
rúma og engin tjöld á milli. í fyrsta rúminu, und-
ir glugganum, stelpa úr landhernum í öndunar-
vél: Sjálfsmorðstilraun eftir að hafa skotið eigin
liðsmann voðaskoti í Betlehem, óbreytt líðan.
Við hlið hennar
An þess aö
hafa lesið sjúkra-
skrána sem lá á
náttborðinu laut
hann brosandi niður
að andlitinu á kodd-
anum, honum fannst
gaman að geta sleg-
ið pínulítið um sig, og
spurði:
„ Yiddisch ?"
mamman sem hafði
ekki treyst sér enn-
þá til þess að koma
við dóttur sína, og
sat þess vegna í til-
hlýðilegri fjarlægð. í
næsta rúmi aldraður
hashemíti, með hár
og skegg hálfa leið-
ina niður á gólf,
•b+öðmbáls ki rt i Ista ka
deginum áður, batn-
andi. „Nó'tin var
Iheit" sönglaði í
^höfðinu á honum
þegar hann rölti yfirvegaður framhjá r imi has-
minu lá
blettum
hemítans. Á gólfinu við hliðina á rt
Torah, þvæld og lúin, skreytt dökkum
sem annaðhvort voru æla eða eitthvsð þaðan
af verra. Birtan í salnum og kalkaðir /eggirnir
gerðu það að verkum að allir litir þar iini urðu
annaðhvort hvítir eða svartir, og Ijós ð aldrei
deyftfyrir nóttina. Hann leittil lofts, lol aði aug-
um, en komst bara alls ekki lengra er „nóttin
var heit" einhverra
hluta vegna.
Rúm 7. Hann var
skráður til náttsetu
þai,
"tílllll, S3TTF
kvæmt skemanu
sem hékk á veggn-
um fyrir utan deild-
Það var þetta vanalega:
Ögrun með grjótkasti sem var svar-
að með gúmmíkúlum, ein þeirra
hafði lent á réttum stað eða röngum
allt eftir því hvernig á það var litið,
lömun frá
þriðja hálslið og niður.
ina. Hann hafði rámað í að þar lægi maður á
batavegi eftir handaraðgerð, en þegar hann
nálgaðist rúmið sá hann að maðurinn var ekki
þar. Fyrst tók hann eftir dökku og miklu hárinu,
en þessi þjóð var hvort sem er öll dökkhærð.
Hann byrjaði á því að kíkja á mælana sem gáfu
til kynna góða súrefnismettun, stöðugan blóð-
þrýsting og rólegan púls. Öndunarvélin rétt
stillt miðað við að sjúklingurinn var með með-
vitund og á minnsta skammti af róandi. Án
þess að hafa lesið sjúkraskrána sem lá á nátt-
borðinu laut hann brosandi niður að andlitinu á
koddanum, honum fannst gaman að geta sleg-
ið pínulítið um sig, og spurði:
„ Yiddisch?"
Um leið og hann sleppti orðinu varð honum
litið á sjúkraskrána og gerði sér um leið grein
fyrir mistökunum. Hann dró hægt og djúpt að
sér andann í von um að orðið myndi sogast til-
baka inn í munninn. Svo lét hann ekki á neinu
bera, brosti örlítið breiðar og settist á stólinn
við hliðina á rúminu. Tók sjúkraskrána og þótt-
ist blaða í henni fram og tilbaka og síðan aftur
fram og tilbaka. Einn af læknunum kom að
rúminu og rétti honum kaffibolla sem hann
þakkaði fyrir með mjög kurteislegu danke. Síð-
an gat hann litið aftur á palestínska drenginn frá
Jeríkó sem lá í rúminu við hlið hans, rúmi núm-
er 7. Án þess að hafa ætlað sér það blikkaði
hann kankvíslega til drengsins. „Joshua fit de
battle of Jericho, Jericho, Jericho. Joshua fit
de battle of Jericho and de walls came a-
tumbling down .... eins og segir í negrasálmin-
um gamla eru viðeigandi upphafsorð þessa
pistils" skráði hann í blokkina, og blikkaði
drenginn aftur til að þakka
I honum fyrir innblásturinn í
ferðasöguna. Þrátt fyrir
innblásturinn uppgötvaði
hann skömmu seinna að
hann kæmist ekki lengra
en að múrum Jeríkó,
henti frá sér blokkinni og
teygði sig í sjúkraskrána. Það var þetta vana-
lega: Ögrun með grjótkasti sem var svarað
með gúmmíkúlum, ein þeirra hafði lent á rétt-
um stað eða röngum allt eftir því hvernig á það
var litið, lömun frá þriðja hálslið og niður. Full
meðvitund þrátt fyrir öndunarvélina, „vanda-
mál með slímmyndun, sogaður reglulega"
hafði einhver skrifað út á spássíuna, bleyjubarn
það sem eftir var ævinnar. Cervical spinal cord
parts 4 and 5 keep the diaphragm alive, rifjað-
ist upp fyrir honum, kannski úr You Are The
Doctor, og þarafleiðandi auðvitað öndunarvélin
sem drengurinn kæmist aldrei úr. Þannig varð
kúkurinn í rauninni aukaatriði í málinu, hvort
ætli sé verra að geta ekki kúkað almennilega
það sem eftir er ævinnar eða ekki andað, að
kúka eða ekki kúka, heimspekileg spurning
hugsaði hann með sjálfum sér án þess að kom-
ast að niðurstöðu.
Blóðþrýstingsmælirinn byrjaði að pípa. Fyrst
hélt hann að mælirinn væri bilaður, tók hann af
hægri handlegg drengsins og náði í nýjan sem
hann festi á handlegginn. Þrátt fyrir það sama
niðurstaða, og samkvæmt henni var strákur allt
í einu kominn með verulega háan blóðþrýsting.
Hann skoðaði drenginn gaumgæfilega. Enn full
meðvitund, sársaukaskyn óskert við prófun
með nál, hann sogaði gegnum barkarennuna
en engin lækkun við það, ekki sjáanlegar nein-
ar ytri blæðingar, húð heit og rök viðkomu.
Negatíf skoðun, skráði hann í pappírana,
óbreytt meðferð. Hann var að koma pennanum
fyrir á sínum stað í brjóstvasanum þegar önd-
unarvélin hóf að mótmæla, patient breathing
fasterskráði hann í pappírana. Hann endurstillti
vélina með tilliti til öndunarhraða sjúklingsins,
vippaði hlustunarpípunni af stólbakinu og skellti
henni á brjóst drengsins, hrein lungu. Hann var
óöruggari með hjartahlustunina, en nothing cle-
arly abnormal to be heard ákvað hann allavega
að hann gæti varið ef út í það færi. Settist svo
á stólinn en var um leið truflaður af hitamælin-