Tímarit Máls og menningar - 01.02.2005, Side 47

Fæðing
slétta og rétta, mamma
með netum ölduköstum
hornin veiðum, mamma
yfir rúmið breiðum
hvítum sléttum lökum
ég vil ekki deyja, mamma
ég er svo krumpaður, mamma
ég kann ekki að snúast lengur, mamma
slikjan gula og lyktin ramma
situr í og ég sit ekki lengur í
sléttum lökum, mamma
á gormatrommu kallaði ég á hornin svörtu
og hornin svörtu svöruðu mér
á gormamottu kalla ég á hornin svörtu
og hornin svörtu svara mér
enn hef ég ekki teygt fingur
yfír rúmbríkina, mamma
ég finn hvernig ég flækist
og skálínur falda línur
nuddum og níðumst í raka
og hvítasta lak skyggir á hvítasta lak
í krumpunum
fingur leita í átt að hornunum
alltaf og núna dey ég
ég þoli ekki lengur snú snú
ekki þvo ekki þvo
ekki rétta ekki skella
Ljóðið hlaut viðurkenningu við afhendingu Ljóðstafs Jóns úr Vör 21. janúar sl.
TMM 2005 • 1
45