Tímarit Máls og menningar - 01.02.2006, Síða 59

ÁHRIFAMIKILL útúrsnúningur
Bridget og hann ná loksins saman. Hér má bæta því við að frásögnin er
skopstæling á sögu Jane Austen, Hroka og hleypidómum (frá 1813), sem
gefur lesendum sem þekkja sögu Austen leið til að spá hvað muni gerast.
Við vitum því meira en Bridget, sem veit ekki að hún er að endurlifa
þessa gömlu skáldsögu.
En hver er þessi Bridget? Hún er þrjátíu og eitthvað ára, tilheyrir
millistétt og er gagnkynhneigð, einhleyp, hvít kona sem býr í miðborg
Lundúna. Hún er með háskólapróf í ensku og vinnur hjá útgáfufyrirtæki
þegar sagan hefst. Útliti hennar er aldrei lýst (sem er mjög óvenjulegt),
það eina sem við vitum um það er hvað hún er þung frá degi til dags.
Frásögnin er í fyrstu persónu og segir Bridget sögu sína með eigin
orðum, með sínum eigin vangaveltum um það sem er að gerast, auk þess
sem hún opinberar vonir sínar og þrár, ótta og vonbrigði, gleði sína og
hamingju. Dagbókarformið gefur lesandanum beinan aðgang að hugs-
unum aðalsöguhetjunnar. Það felur ekkert fyrir lesandanum og við
fáum því tækifæri til að taka þátt í tilfinningum hennar og sjá hvernig
hún túlkar atburði í eigin lífi. Þetta er mjög persónulegt frásagnarform
sem gerir höfundinn ósýnilegan og textinn verður eins og hann sé
raunverulegur, ekki skáldskapur.
Utanaðkomandi þrýstingur
Utanaðkomandi þrýstingur á Bridget um að verða sér úti um kærasta,
giftast og eignast börn gengur í gegnum alla bókina. í hvert skipti sem
hún mætir í fjölskylduboð eða er boðið í mat til vina og kunningja, sem
eru giftir, fyllist hún kvíða vegna spurningarinnar sem hún veit að verð-
ur borin upp.
„[...] Jæja og hvernig ganga ástarmálin hjá þér?“
Jesús minn. Af hverju getur gift fólk ómögulega skilið að það er elcki lengur
kurteislegt að spyrja svona? Ekki myndum við stökkva á þau og æpa, „Hvernig
gengur hjónabandið? Stundið þið ennþá kynlíf?" Það vita allir að sambönd fólks
á fertugsaldri eru ekki eins léttlynd og ábyrgðarlaus og þegar maður var tuttugu
og tveggja. Heiðarlegasta svarið við svona spurningu væri eitthvað í þessum
dúr: „Raunar birtist kvænti elskhuginn minn í gærkvöldi í sokkabandabelti og
krúttaralegum angórutoppi og sagði mér að hann væri öfugur/ kynlífsfíkill/ eitur-
lyfjaneytandi/ skuldbindingarfæla/ og lamdi mig svo með gervitippi," frekar en:
„Alveg æðislega, takk.“
En ég er ekki lygin að eðlisfari svo ég muldraði um leið og ég leit skömm-
ustulega á Geoffrey, „Ágætlega," og hafði ekki sleppt orðinu þegar hann galaði
hástöfum „Svo þú ert ekki enn komin með gæja!“
„Bridget! Hvað eigum við að gera við þig!“ sagði Una. „Þið þessar frama-
TMM 2006 • 1
57