Tímarit Máls og menningar - 01.02.2006, Blaðsíða 119

Þórunn Arna Kristjánsdóttir og tsak Ríkharðsson sungu hlutverk harnanna í
Tökin hert.
árinu. Þar náðu andar tökum á saklausum börnum með óhugnanlegum
afleiðingum.
Þess má geta að sagan, sem er eftir Henry James, var kvikmynduð fyrir
löngu undir nafninu The Innocents og er það einhver mergjaðasta hrollvekja
sem ég man eftir að hafa séð. Óperusýningin var líka frábær og fyrrgreindur
kollegi minn á Morgunblaðinu, Ríkarður Örn, sagði: „í heild gat hér að líta það
magnaða óperusýningu að mætti jafnvel þykja ástæða til að kanna hvort hún
gæti ekki blandað sér í eftirtektarverða útrás íslenzkra leiklistarhópa nýverið
með sambærilegum árangri.“
Draugalegur söngur
Óperur fjalla gjarnan um ást og ástarsorg, og það var líka viðfangsefni
sérkennilegra tónlistarmanna frá Túva sem héldu tónleika á Listahátíð í
Reykjavík síðasta vor. Og þótt það væru vissulega skrýtnir tónleikar voru þeir
ekki leiðinlegir.
Engar aríur voru á boðstólum, en í staðinn fékk maður að heyra í
barkasöngvurum frá Túva. Barkasöngur er miklu dýpri en hjá svörtustu
bössum og er talsvert algengur í helgisiðum tíbetskra búddamúnka og Bön-pa
seiðmanna. Bön er hin upprunalega trú Tíbetbúa og trúarathafnir þeirra ganga
að miklu leyti út á að friða geðstirða djöfla. Söngur slíkra seiðmanna er vægast
sagt hrollvekjandi og mun draugalegri en óperan eftir Britten!
Fyrir þá sem ekki vita er Túva lítið land við Mongólíu og flestir íbúar þess lifa
hjarðlífi og veiða sér til matar. Hesturinn er þeirra mikilvægasta samgöngutæki.
TMM 2006 • 1
117