Heimsmynd - 01.10.1987, Qupperneq 95

Margir sjá ofsjónum yfir því hversu margar plötur og aðgöngumiða við seljum," segir Jakob Magnússon.
voru einfaldlega engum líkir — bein-
skeyttir, heiðarlegir, hnyttnir og
i skemmtilegir og ekki upp á neinn komnir.
Þegar Stuðmenn tóku sér langt hlé eftir
gerð plötunnar Tívólí\ar þeirra sárt sakn-
að, það virtust litlar líkur á að þeir kæmu
saman aftur og engir arftakar þeirra í aug-
sýn. Það var með þessum hætti sem lagður
var grundvöllur að orðstír Stuðmanna
sem hljómsveit allra landsmanna.
Þá, eins og stundum áður, hafði sam-
\ starfið endað í ágreiningi. Togstreita á
milli þeirra var mikil. Þegar platan Tívólí
var tekin upp í London skiptist þessi sex
manna hljómsveit í ekki færri en þrjár
fylkingar sem áttu í innbyrðis erjum, oft
hatrömmum. í kjölfarið fór Sigurður
Bjóla úr hljómsveitinni og á nokkrum tón-
leikum sem Stuðmenn héldu fyrir mennt-
skælinga um áramótin 1975/76 stóð Val-
geir Guðjónsson úti í sal og sparaði ekki
stóryrðin í garð fyrri félaga. Eftir það átti
enginn von á því að Stuðmenn yrðu end-
urvaktir.
En svo fór nú samt eins og alþjóð veit.
Árið 1982 fóru þeir af stað á nýjan leik og
ekki með neinni smáræðis fyrirferð frekar
en fyrri daginn; nú var meira að segja ætl-
unin að gera kvikmynd. Þrátt fyrir allar
deilur innan hljómsveitarinnar gegnum
L tíðina hafði vinátta þeirra félaga haldist
óslitin og allir vissu þeir að Stuðmenn,
sem fyrirbæri, voru einstakir og fátt sem
ekki var hægt að bralla undir merkjum
þeirra. Þar að auki stóðu flestir Stuð-
mennirnir, að segja má, á nokkrum tíma-
mótum um þær mundir. Valgeir hafði
helgað sig félagsfræðum í nokkur ár en
vildi nú gjarnan hasla sér völl á tónlistar-
sviðinu á ný. Þursaflokkur þeirra Egils,
Tómasar og Þórðar var eitthvað að hægja
ferðina eftir mikið uppgangstímabil
kringum 1980, og úr Þursaflokknum kom
líka Ásgeir Óskarsson sem varð fyrsti fasti
trommuleikari Stuðmanna. Þá gengu til-
raunir Jakobs til að brjóta sér leið vestan
hafs upp og ofan. Það má því segja að hin-
ir gömlu meðlimir hljómsveitarinnar hafi
allir verið á lausum kili um þessar mundir
þótt með því sé auðvitað ekki sagt að
Stuðmenn hafi verið endurvaktir út úr
neyð. . .
Fyrri kvikmynd Stuðmanna, Með allt á
hreinu, sló eins og menn vita öll met hér á
landi. Vinsældir myndarinnar og þá ekki
síður plötunnar sem sigldi í kjölfarið voru
með ólíkindum og eftir það hafa Stuð-
menn verið meira eða minna við lýði.
Hljómsveitin hefur verið fast lifibrauð
liðsmannanna í stað þess að færa þeim
einungis aukatekjur þegar svo bar undir.
Og þá hlaut hljómsveitin vitaskuld að
breyta um yfirbragð, að minnsta kosti
smátt og smátt, og það eru þessar breyt-
ingar sem sumir vilja kalla Las Vegas för
Stuðmanna.
Víst er um það, að margt hefur breyst
frá því Stuðmenn stigu fram á sjónarsviðið
í Menntaskólanum við Hamrahlíð fyrir
átján árum. Hljómsveitin sjálf er komin á
kosningaaldur ef frá eru talin hlé á starf-
semi hennar og fyrsta platan kemst senn á
fermingaraldur. Jakobi Magnússyni
finnst Stuðmenn bera aldurinn vel. Þegar
hann er spurður hvort Las Vegas sé á
næsta leiti segir hann: „Við höfum alltaf
verið í Las Vegas-stílnum. Við höfum allt-
af lagt áherslu á sjónarspil enda lítum við
svo á að við séum gleðigjafar eða
skemmtikraftar í orðsins fyllstu merk-
HEIMSMYND 95