Dagblaðið Vísir - DV - 22.11.2019, Qupperneq 96

96 FÓKUS 22. nóvember 2019
E
inhver sagði við mig um
daginn: Hvernig getur kona
skrifað um karlmenn? Þá
hugsaði ég: Ég veit ekki bet­
ur en að karlmenn hafi skrifað
um hugarheim kvenna svo öldum
skiptir og ekki fengið neinar ákúr­
ur fyrir,“ segir kynfræðingurinn
Sigríður Dögg Arnardóttir, eða
Sigga Dögg eins og hún er kölluð í
daglegu tali. Sigga Dögg gaf í vik­
unni út bókina Daði sem hverf­
ist um söguhetjuna Daða, unga
dreng sem glímir við ástina, ástar­
sorg, sjálfsmyndina og gredduna.
Bókin er sjálfstætt framhald bók­
arinnar kynVeru, sem Sigga Dögg
gaf út í fyrra. Skáldsagan um
Daða byggir á algengum spurn­
ingum og umræðum drengja úr
kynfræðslu sem Sigga Dögg hefur
haldið úti síðastliðin tíu ár.
Berskjaldaðir og einlægir
„Það verður til mikil nánd í tímun­
um,“ segir Sigga Dögg um kyn­
fræðsluna. „Strákar leyfa sér að
vera svo berskjaldaðir og einlægir
og mér þykir virkilega vænt um
þessa krakka þótt ég eigi kannski
bara með þeim einn klukkutíma.
Mér þykir vænt um það traust
sem þau sýna mér og ég finn hvað
þetta er oft mikið mál fyrir þau.
Ég vil gefa mér tíma, fara á trúnó
með þeim. Ég vil skilja þeirra
hugarheim og vera til staðar. Það
er í raun hvatinn að því að skrifa
þessa bók; að þeir finni að þeir
eru ekki einir í heiminum og það
eru fleiri að pæla í þessu.“
Sigga Dögg segist einnig hugsa
bókina sem verkfæri eða ísbrjót
fyrir ungt fólk til að tala um kyn­
líf á opinskáan hátt. Þótt mark­
hópurinn sé unglingar og ung­
menni þá telur Sigga Dögg það
hollt fyrir foreldra að kynna sér
bæði bækurnar Daða og kynVeru
til að ná sér í tól til að tala um kyn­
líf við börnin sín.
„Þegar ég gaf út kynVeru fékk
ég alls konar viðbrögð. Ein móðir
sagði við mig að dóttir hennar
hefði fengið bókina í jólagjöf og
mamman varð brjáluð. Hún reif
af henni bókina og í kjölfarið fóru
mæðgurnar að rífast. Það end­
aði með því að mamman sagði:
Ókei, ég skal lesa hana fyrst og
meta hvort þessi bók sé við hæfi.
Mamman las hana og sagði síðan
við dóttur sína: Þú skalt lesa þessa
bók og allar vinkonur þínar líka.
Þetta er skyldulesning. Mér þótti
ofboðslega vænt um að heyra
það,“ segir Sigga Dögg. „Þessar
bækur eru auðlesnar og ég hef
til dæmis fengið frábær skilaboð
frá foreldrum sem eiga lesblinda
krakka um að skrifa meira því
kynVera sé eina bókin sem krakk­
arnir komast í gegnum.“
Erfiðara að skrifa Daða
Í kynVeru skrifar Sigga Dögg um
hugarheim ungra stúlkna, heim
sem hún þekkir vel enda man
hún vel sjálf hvers konar hugsanir
og pælingar fóru í gegnum huga
hennar sjálfrar þegar hún var á
því mótunartímabili sem ung­
lingsárin eru. Hún segir að það
hafi reynst henni auðveldara að
skrifa kynVeru en Daða.
„KynVera bara byrjaði og Vera,
sögupersónan, dreif mig áfram.
Hún átti sitt eigið líf og ég var að
skrá það niður. Ég byggði mik­
ið af henni á mínu eigin lífi og
skrifin rúlluðu þægilega áfram,“
segir Sigga Dögg. „Ég byrjaði að
skrifa Daða í desember í fyrra
því mig langaði að byrja. Sú bók
byrjar miklu meira í andlitinu
á þér og ég þurfti að hafa meira
fyrir henni. Hún var erfiðari í
fæðingu á þann veg að ég var ekki
viss hvert ég vildi fara með hann
Daða minn. Mér þótti vænt um
hann en langaði líka að hrista
hann og siða hann til, eins og
svo margar mæður sem ala upp
stráka glíma við. Við viljum hrista
strákana og biðjum þá um að
vera einlægir. En menningin er
bara þannig að það er ekki sam­
félagslega viðurkennt að strákar
séu einlægir, þannig að foreldr­
ar hafa oft áhyggjur af þeim. Ég
sendi Daða í ritstýringu og þegar
ég fékk bókina til baka víxlaði ég
endanum og flestum köflum. Ég
raðaði henni þrisvar sinnum upp
því það var eitthvað sem var ekki
rétt. Ég var með hana á heilanum
þangað til hún var í lagi.“
Sigga Dögg segir einmitt að til­
finningalíf ungra drengja sé oft
vanrækt og það liggi þeim á hjarta
oft á tíðum hversu auðveldlega
stúlkur geta talað um sínar tilf­
inningar og vandamál.
„Strákur sem var í tíma hjá mér
í vikunni spurði upp úr þurru: Af
hverju líður fleiri strákum verr en
konum. Af hverju er þunglyndi al­
gengara hjá karlmönnum en kon­
um? Við vorum ekki einu sinni að
tala um þunglyndi heldur sjálfs­
mynd, sambönd og ástina. Ég
sagði við hann að strákar þyrftu
að vera duglegri að tala um tilf­
inningar, byggja upp stuðnings­
net og viðhalda því. Þar erum við
stelpur rosalega sterkar. Strákar
sitja með alla vanlíðan á herðun­
um á með við tölum saman, fáum
okkur ís, köfum ofan í málin og
hættum ekki að tala fyrr en við
förum að væla. Nú er ég ekki að
segja að strákar þurfi að gera ná­
kvæmlega eins og við stelpurnar,
en þeir þurfa að gera eitthvað til
að létta af sér.“
Ofrunk og typpastærð
Það liggur því beinast við að
spyrja Siggu Dögg hvað það ná­
kvæmlega sé sem hvíli hvað
þyngst á ungum strákum – hvaða
áskorunum þeir standa frammi
fyrir?
„Þeir eru sjúklega hræddir um
að ofrunka sér,“ segir Sigga Dögg.
„Þeir eru með í huganum, margir
hverjir, einhverja tölu sem þeir
mega ekki fara yfir. Í nóvember
er til dæmis haldið upp á sjálfs­
fróunarlausan nóvember sem
reynist mörgum erfiður. Svo tekur
við „destroy dick december“. Þá
felst áskorunin í því að strák­
ar eiga að fróa sér jafnoft og
mánaðar dagarnir eru. Þannig að
1. desember áttu að fróa þér einu
sinni, 2. desember tvisvar sinn­
um og svo koll af kolli. Þeir eru
að uppgötva svo mikið og læra
inn á sig og vilja ekki ofgera sér,
skemma eitthvað eða klára sig
fyrir fullorðinsárin,“ segir Sigga
Dögg. En er hægt að ofrunka sér?
„Nei,“ segir hún. „En ef þér er
illt eða typpið aumt þá ætturðu
að slaka á og leyfa litla mannin­
um að hvíla sig.“
Hún segir að ofrunk sé stóra
málið í hugarheimi ungra drengja
í dag, en þar næst á eftir kemur
typpastærð.
„Þeir eru mikið að pæla í
typpastærð og hvort það sé til ein
rétt eða ein besta typpastærð. Það
sýnir að þeir taka á sig mjög mikla
ábyrgð um að fullnægja í kynlífi.
Það fer mikill tími kynfræðslu í
Ungir
drengir
logandi
hræddir
við ofrunk
n Sigga Dögg skrifar um hugarheim ungra drengja n Hafa áhyggjur af
typpastærð og fá ekki nægt rými til að tala um typpið
Lilja Katrín Gunnarsdóttir
lilja@dv.is