Gríma - 01.09.1933, Blaðsíða 33

SVIPURINN í MÚLA
3i
ríðandi heim að Múla; þá bjó þar Benedikt Krist-
jánsson prófastur. Var nokkuð farið að skyggja,
þegar Jóhannes bar að bænum. En þegar hann
var rétt að koma í hlaðvarpann, nam hesturinn
staðar og kom Jóhannes honum með engu móti
fetinu lengra. Þótti honum þetta slæmt, því að
vegna líkamsvaxtar hans gat hann aldrei komizt
af baki eða á bak hjálparlaust, nema með því móti
að hesturinn stæði við háa þúfu eða einhvern ann-
an stall. Rétt í þessu sá Jóhannes stúlku ganga
fram á hlaðið; settist hún þar á reiðingabúnka og
leit ekki upp. Kallaði þá Jóhannes til hennar og
bað hana blessaða að koma og hjálpa sér af ba'ki,
því að hesturinn sé orðinn staður. Ekki gegndi
stúlkan því einu orði, heldur stóð hún upp snögg-
lega og gekk fram á varpann á snið við Jóhannes
og aftur fyrir hestinn. Sá hann þá, að þetta var
engin heimakvenna; bar stúlka þessi höfuðið hallt,
hárið var að sjá brunnið og vanginn sviðinn. En
um leið og stúlkan kom aftur fyrir hestinn, gekk
hann viljugur heim á hlaðið og komst Jóhannes af
baki við reiðingabúnkann. Varð honum hverft við
sýn þessa, því að hann þóttist vita, hvað í cfni
væri, enda hvarf svipurinn honum von bráðar. Sat
Jóhannes á búnkanum, þangað til einhver heima-
manna kom út og fylgdi honum til baðstofu. —
Annars kvaðst Jóhannes oftar hafa séð svip þenna.