Gríma - 01.09.1933, Blaðsíða 35

DYRNAR A FJÁRHÚSVEGGNUM 33
eldnim sínum á Kerhóli í Sölvadal í Eyjafirði. Það
var eitt sinn að vetrarlagi, að foreldrar hennar
fóru til kirkju að Möðruvöllum. Bað faðir Rann-
veigar hana að láta inn ærnar um kvöldið og gefa
þeirn, ef hann yrði ekki kominn í tæka tíð. Leið svo
dagur að kveldi, að hjónin komu ekki heim frá
kirkjunni. Gekk Eannveig þá til fjárhúsa, lét inn
ærnar og gaf á garðann. En þegar hún ætlaði út úr
húsinu aftur, gat hún með engu móti fundið dyrnar,
hvernig sem hún leitaði; þóttist hún þó vita með
vissu, hvar þær ættu að vera. Var hún nú í stand-
andi vandræðum, nam staðar, og hugleiddi, hverra
bragða hún ætti að neyta til þess að ná útgöngu.
Sá hún þá allt í einu dyr beint á móti sér, en þótt-
ist fullviss um að þær væru á miðjum vegg og þvi
ekki ráðlegt að leita þangað. Varð henni það fyrir
að taka Ijámýs og hrossataðsköggla úr garðanum
og fleygja þeim í dyrnar. Brá þá svo við, að dyr
þessar luktust aftur, en í sömu svipan sá hún hinar
réttu dyr. Fór hún svo út og gekk til bæjar. —
Morguninn eftir, þegar bjart var orðið, gekk hún
til fjárhúsanna. Lágu þá undir húsveggnum köggl-
ar þeir, er hún hafði kastað í dyrnar á veggnum.
Hugði hún, að átt hefði að ginna sig inn í dyrnar:
mundi þá veggurinn hafa luktzt saman um hana,
áður en hún hefði komizt út.
Qilma IX,
3