Gríma - 01.09.1933, Síða 61

DÝRIÐ I HÓLMLÁTURSTJÖRNINNI
59
aði úr skörinni, og heyrði er svarglaði í ísrauln-
ingnum af hreyfingunni í vökinni. Hleypur hann
nú og ætlar að komast að tjörninni til þess að at-
huga þetta svo sem næst verður komizt, en yfir dá-
litla lægð þurfti að fara, áður en komið væri á
næstu brún fyrir ofan tjörnina, og þegar þar kom,
þá var engan haus að sjá í vökinni og ekkert baul
að heyra. En vökin var í miðri tjörninni og ísmuln-
ingur allt umhverfis til sannindamerkis. Annars
var næturgamall ís á allri tjörninni og hvergi sterk-
ari en svo, að einhöggt var niður úr með kollupriki,
er Jörundur hafði í hendinni; var því eigi mann-
gengt út að vökinni og engri stórri skepnu fært út
þangað af landi. Kannaði bóndi þetta nákvæmlega
og beið lengi, ef skepna þessi kynni að reka upp
aftur höfuðið. En hann varð að fara án þess að
verða nokkurs meira vís eða geta ráðið gátuna.
Það var gamalt mál, að tjörn þessl væri »botn-
laus« og samgangur milli hennar og sjávar; hún er
þó góðan kipp frá sjó og liggur miklu hærra en
sjávarflötur. Ekki gat eg spurt uppi neinar sögur,
er þau munnmæli væri byggð á, en Iíklegt er að
þess konar munnmæli stafi þó af einhverjum at-
vikum, er mönnum hefur eigi hugsazt önnur skýr-
ing á. Þeir Jörundur og Daníel voru engir hjátrú-
armenn, og eg er handviss um, að þeir hafa eigi
sagt neitt í sögum þessum ósatt viljandi.