Gríma - 01.09.1933, Síða 66

M
SAGAN AP NÆPRAKOLLU
lirædd við manninn, að hún þorði ekki annað en
stíga á klæðið hjá honum. Hann tautaði þá fyrir
munni sér einhver orð, sem Helga skildi ekki, og
samstundis tókst klæðið með þau í háa loft, svo aö
kotið hvarf bráðlega sjónum hennar; sá hún jörðina
aðeins í óglöggri móðu, en tungl og stjörnur skýr-
ara en áður. Bað hún þá karlinn að fara með sig
heim aftur, en hann svaraði engu öðru en því, að
hann hefði lofað henni að sýna henni margt hulið
og enn væri nokkuð eftir, sem hún yrði að fá að
sjá. Sá hún þá,að ekki var til neins að biðjast vægð-
ar, en fyrr vildi hún lífinu týna en að láta nema
sig nauðuga á burtu; ætlaði hún að kasta sér út af
klæðinu, en þá var hún föst við það og mátti sig
hvergi hræra. Svifu þau nú áfram yfir lög og lönd,
þangað til klæðið loksins lækkaði flugið og leið
niður á jörð í fögru skógarrjóðri; stóð þar lítið hús
í skógarjaðrinum. Stigu þau af klæðinu og sá Helga
ekki, hvað karl gerði af því. Þá ætlaði karl að leiða
hana heim að húsinu, en hún bað hann grátandi að
fylgja sér heim aftur eða að lofa sér að deyja að
öðrum kosti. »Þú ert nú algerlega á mínu valdk,
svaraði karl, »og verður þú að una því, sem orðið
er. Sótti eg þig ekki til þess að sleppa aftur af þér
hendinni; en óhrædd máttu vera, ef þú sýnir mér
ekki mótþróa. Þetta er þér hæfileg ráðning fyrir
það, að þú neitaðir mörgu góðu gjaforði. Nú skal
eg líka minnast þess, að móðir þín neitaði forðum
bróður mínum um eiginorð, og svo atvikaðist, að
það varð hans bani. Eg er nú sjálfur konulaus og
er því ekki nema sanngjarnt, að þú gangir mér á
hönd. íhugaðu nú það, sem eg segi þér, og sjá
muntu það, að hér duga engin mótmælk. Brá Helgu