Gríma - 01.09.1933, Blaðsíða 28

26
DAUÐI GUÐMUNDAR BERGSSONAR
Naustvíkurskörð og kom að Naustvíkum. Hafði
enginn maður farið þessa Ieið þann dag á undan
mér og enginn hafði getað flutt fregnina um dauða
Guðmundar út af bænum í Árnesi. — f Naustvík-
um drap eg að dyrum og gekk síðan lítið eitt fram
á hlaðið, en er eg horfði í bæjardyrnar aftur, sá eg
Guðmund Bergsson koma út úr bænum og ganga
norður eða út fyrir hann. Skömmu síðar kom bónd-
inn í Naustvíkum, Sveinn Guðmundsson, út. Heils-
aði eg honum og bar upp erindi mitt, að fá hjá
honum bát og mann yfir fjörðinn, yfir í kaupstað-
inn Reykjarfjörð. Sagði hann bátinn heimilan, en
spurði jafnframt, hvort eg þyrfti mann, — »eða
getið þið ekki farið tveir í Iogninu?« Eg sagðist
vera einn á ferð, en þá sagði hann: »Nú, hvaö er
þetta, eg sá ekki betur, en að Guðmundur Bergsson,
nafni þinn, gengi fram bæinn og út á undan mér«.
Þá sagði eg honum um dauða Guðmundar og brá
honum nokkuð, því að hann vissi ekki annað, en
að Guðmundur væri á lífi. En báðum þótti okkur
þetta kynlegur fyrirburður, að við skyldum sjá
Guðmund Bergsson á þessum slóðum, þar sem hann
stóð uppi norður í Árnesi.
„Ljósið mitt er að ileyja".
(Handrit Hólmgeirs Þorsteinssonar. Sögn Þorsteins Páls-
sonar frá Ytra-Dalsgerði).
Um miðja síðustu öld bjó faðir minn, Páll Jóns-
son, á Hánefsstöðum í Svarfaðardal; var afi minn,