Gríma - 01.09.1933, Blaðsíða 54

52 HULDUBÆR HJÁ HALLVARÐSSTEINUM
var. Allt í einu tók hann eftir því, að hann var
staddur á einhverju túni og rak fótinn í mykju-
hlass. Gekk hann áfram spölkorn og sá þá frarn-
undan sér bæ reisulegan, með fjórum eða fimm
þiljum. Hann sá þegar, að þetta var hvorki Eyvind-
arstaðir né nokkur annar bær, sem hann þekkti.
í sömu andrá, sem Benedikt gekk í hlaðið, kom kona
fram í bæjardyrnar með ljós á koparlampa; rétti
hún Ijósið með hægri hendi út úr bæjardyrunum,
eins og hún vildi lýsa Benedikt heim. Hann sá, að
hún hafði gullhring á hendinni. Konan var ungleg
að sjá og svo fríð sýnum, að Benedikt hafði aldrei
á æfi sinni séð aðra eins fríða. Hún var dökkeyg
og dökkhærð og tók hárið henni í beltisstað; var
það í tveim gildum fléttum. Hún hafði skotthúfu
aftan í hnakkanum með óvenju-löngum skúf og
bylgjaðist hárið fram undan henni. -— Þá var eigi
tízka, að stúlkur bæru húfur á þann hátt, heldur
tóku þær mjög ofan í enni. — Konan var klædd
nærskorinni treyju og dökku pilsi. — Þá leit Bene-
dikt inn í bæjardyrnar og sá þar ýmsa hluti, þar
á meðal útskorna aska með rósir á lokunum; lágu
þeir þar á hvolfi uppi á borðabunka og voru 12- -18
að tölu. Uppi í dyrunum héngu óla- eða leður-tygi
nokkur, sem Benedikt vissi eigi til hvers ætti að
nóta, fyrr en mörgum árum síðar. Allt þetta sá
Benedikt aðeins í svip. Gekk hann þá til konunnar
og ætlaði að heilsa henni með kossi, en um leið
varð honum fótaskortur og féll áfram. Þegar hann
stóð á fætur, var allt horfið, konan með ljósið og
bærinn. Varð Benedikt alveg agndofa af undrun og
svo sem utan við sig, en komst þó klaklaust heim
um kvöldið. — Daginn eftir var bjart veður og