Gríma - 01.09.1933, Blaðsíða 42

40
LANGSPILIÐ
Tjörn í Svarfaðardal 1794—1807. Hefur Soffía
sjálf sagt frá þessu.
15.
Skinnhúfubarnlð.
(Eftir handriti Þorsteins Þorkelssonar frá Hvarfi).
Einu sinni bjuggu hjón nokkur á Hillum á Ár-
skógsströnd. Svo bar við að húsfreyja ól barn nær
miðjum vetri. Þá var siður að færa börn til kirkju
til skírnar, ef tíðarfar og ástæður leyfðu. Skömmu
síðar lagði bóndi af stað með barn sitt til skírnar
út að Stærra-Árskógi; griðkona var í fylgd með
honum. Veður var hið bezta og frostlítið. Varð á
leið þeirra lítið kot, er þá var í eyði af mönnum
til, en kofarnir héngu þó uppi; það var nálægt því,
sem smábýlið Gata stendur nú, eða litlu utar. Þau
bóndi og griðkona fóru eitthvað erinda sinna inn í
kofana; tóku þau ekki barnið með sér inn þangað,
heldur lagði bóndi reifastrangann upp á bæjar-
kampinn og hvolfdi yfir hann skinnhúfu mikilli,
sem hann hafði á höfði sér. Þegar þau komu út aft-
ur eftir litla stund, var húfan oltin ofan af kampin-
um, en barnið horfið, og sáust engin verksummerki
þess, hvað af því hefði orðið, hversu vandlega sem
þau leituðu. Mátti bóndi fara heim við svo búið,
og spurðist ekkert til barnsins framar. Eftir þetta
dró kotið nafn af atburði þessum og var kallað
Skinnhúfugerði, en síðar Jónsgerði.
Að áliðnu næsta sumri bar svo við, að smala-
stúlka frá Syðri-Haga var að kvöldlagi í þoku að