Gríma - 01.09.1933, Blaðsíða 21

FRÁ SÉRA ÞORSTEINI OG SÉRA STEFÁNI 19
mundi hann veita þeim einhverja ásjá. Elín fór
síðan að Stærra-Árskógi, varð fyrst bústýra hjá
presti og síðan giftist hún honum. Áttu þau tvær
dætur; var önnur þeirra ættmóðir séra Zóphóniasar
prófasts í Viðvík. — Séra Þorsteinn sá börnum Kol-
beins og Elínar fyrir fóstri. Halldór sigldi nokkrum
árum síðar til Kaupmannahafnar og bjó þar, þang-
að til hann dó, nálægt miðri nítjándu öld. Benja-
mín varð bóndi í Svarfaðardal. Hann var faðir
hreppstjóranna Zóphóníasar í Sökku í Svarfaðar-
dal og Jóns á Ytri-Brekkum í Þingeyjarþingi. Elená
giftist bónda í Svarfaðardal og átti afkvæmi.
Séra Þorsteinn var af kunnugum mönnum talinn
gáfumaður mikill og hneigður til dulvísi. Þegar
Stefán sonur hans var barn að aldri, var sá mein-
bugur á ráði hans, að hann reis á fætur sofandi
og gekk úr bænum; þurfti að hafa nákvæmar gæt.ur
á honum í þessu efni. Kona sú, sem fóstraði börnin,
leiddi hann einu sinni til prests, skýrði honum frá
þessu og bað hann að ráða bót á því, ef hann gæti
ráð til fundið. »ÆtIi hann dreymi nokkuð?« spurði
prestur. »Hann dreymir stundum«, svaraði fóstran,
»að einhver falleg stúlka sé að leiða hann einhver-
staðar úti«. »Fleirum en mér þykir þú fallegur,
drengur minn«, sagði prestur við son sinn, en við
fóstruna sagði hann: »Finndu mig aftur seinna, þeg-
ar enginn veit«. Um kvöldið kom hún aftur til
prests; þá sagði hann: »Þegar þú í næsta skifti
verður þess vör, að drengurinn gengur sofandi út
úr bænum, þá skaltu fara á eftir honum með vönd,
og þegar hann er kominn nokkum spöl áleiðis,
skaltu vekja hann með því að hrökkva á hann vend-
2*