Gríma - 01.09.1942, Qupperneq 20

18
HAMRA-SETTA
fGríma
Enn má láta sér til hugar koma, a3 einhverjum
viðstöddum hafi virzt áverkinn geta stafað af graf-
tólum þeirra Bjarna og Gvítara. Hafi svo verið, hafa
þeir útilokað þann möguleika, með því að taka það >
skýrt fram, að hann orsakaðist ekki af þeim. — Þótt
ekki væri tekið mark á lýsingu sjöttardómsins 1543,
verður áverkinn samt ekki afsannaður. í vitnisburð-
inum um eiðana kalla vottarnir þetta hiklaust helsár.
Fram hjá þessu verður með engu móti gengið þegj-
andi. Var það helsár? Og ef svo var, af hverju orsak-
aðist það? Með þeim gögnum, sem nú eru fyrir hendi
um þetta mál, er ógerlegt að svara ákveðið þessum
spurningum. Af því leiðir, að ekki verður með óræk-
um rökum sannað, að Steingrímur hafi verið myrtur,
og morðgrunurinn verður ekki heldur kveðinn full-
komlega niður. Við það eiga enn þessi orð: „Enginn
veit með sannindum sögð efni“. \
Þá er rétt að líta nánar á sjálfan lögmannsdóminn,
— líflátsdóminn getum við kallað hann. Einnig hann
er næsta tortryggilegur a. m. k. í einu atriði. Sam-
kvæmt sjöttardóminum bar honum skylda til að
kæra heimilismennina á Egilsstöðum um morð á
Steingrími, en þeir voru ekki aðrir „en Sesselja og sá
drengur (þ. e. Bjarni Skeggjason), sem með henni
hafði legið fram hjá bónda hennar lifanda". Sam-
kvæmt þessu átti lögmaður að sakbera þau bæði. En
lögmannsdómurinn nefnir Bjarna ekki á nafn og
snýst allur um Sesselju. Ef til vill hefur sérstakur
dómur gengið um Bjarna. A það kynni að benda, að í
bréfabók Gissurrar biskups er hann 1544 nefndur k
Bjarni útlagi. Sá dómur hefur þó ekki verið harðari
en svo, að Bjarni mátti hafast við á Suðurlandi. En
'