Gríma - 01.09.1942, Qupperneq 54

52
DRAUGASÖGUR
[Gríma
daginn. Um kvöldið var Jóakim alveg að þrotum
kominn og vildi helzt leggjast fyrir, en Jónas bar
hann á baki sér, þangað til hann náði til hrossa heim-
ar á dalnum og teymdi svo undir honum um nóttina
alla leið niður að Tungu; náðu þeir þangað um óttu-
skeið og fengu góða hjúkrun. Hresstist Jóakim brátt
aftur, fór niður að Reykjum til Bjarna vinar síns og
hvíldi sig rækilega í nokkra daga. Komst hann síðan
heim til sín heilu og höldnu, og þótti leit þeirra félaga
hafa orðið hin happadrýgsta. — Er frásögn þessi
dæmi um það, hversu erfiður förunautur Jóka var
Jóakim.
A Sigtúnum gerði Jóka einatt vart við sig með
ókyrrleika og hrekkjum. Þegar Þórunn kona Jóakims
dó, sem mun hafa verið um 1820, var vakað yfir líki
hennar, svo sem þá var alsiða, en svo var Jóakim
myrkfælinn, að hann treystist ekki til þess einn, og
fékk mann þann, er Arni hét, til að vaka með sér; var
ljósið tvisvar slökkt fyrir þeim, og sagði Árni, að
bezt væri þá að sitja í myrkrinu, og gerðu þeir það.
Heyrðist þá oft gengið um bæinn og stofuna, og tvis-
var virtist Árna vera gengið yfir stofuþekjuna úti.
Fór hann þá út til þess að forvitnast um, hver þar
væri á ferð, en engin sá hann förin, og var þó snjóföl
á jörðu.
Árið 1824 fluttist Jóakim austur að Kirkjubæ í
Hróarstungu. Mun sonur hans hafa verið setztur að
þar eystra, og líklega hefur Jóakim dáið í Dögunar-
gerði í Kirkjubæjarsókn síðsumars 1834. — Þegar
Jóakim fluttist austur, brá svo undarlega við, að Jóka
skildi samvistir við hann. Hefur hún kunnað því illa,
að fara í ókunna sveit, og viljað heldur halda sig sem
næst heimahögunum. Settist hún óboðin upp hjá