Íþróttablaðið - 01.05.1978, Qupperneq 31

Aðeins
tímaspursmál
hve lengi við
getum keppt
við aðra á
jafnréttis-
grundvelli
Er möguleiki á atvinnu-
knattspyrnu hérlendis?
„Annars er það að mínum dómi mál
málanna í íþróttunum hérna, að byrja
einhverskonar atvinnumennsku. Það er
tómt mál að tala um að ætla að keppa í
íþróttum við aðrar þjóðir nema við get-
um búið við svipaðar aðstæður og þær.
Ef ekki verður eitthvað gert í þeim mál-
um verðum við orðnir áhorfendur aðeins
eftir nokkur ár. Og þjóðarrembingurinn
er svo mikill hér að það viljum við ekki.
Æfingaálagið á okkar bestu íþrótta-
mönnum er orðið slíkt að það er ekki
hægt að ætlast til að nokkur standi undir
því til lengdar. Nú þegar erum við farin
að missa leikmenn í knattspyrnu og
handknattleik út, jafnvel í þriðjudeild-
arlið í Danmörku. Það þarf enginn að
segja mér að slík félög hafi meiri tekju-
möguleika en okkar bestu félagslið.“
Þannig komst Hermann Gunnarsson,
fréttamaður útvarpsins, að orði í blaða-
viðtali fyrir skömmu. Hermann er þarna
að ræða mál sem mönnum í íslensku
íþróttahreyfingunni hefur orðið á síð-
ustu árum æ meira áhyggjuefni, — að
aðstöðumunur okkar bestu íþrótta-
manna og erlendra sé orðinn svo geig-
vænlegur, að það sé, eins og Hermann
sagði, aðeins tímaspursmál hvenær við
hættum að geta keppt við önnur lönd á
jafnréttisgrundvelli.
En er atvinnumennska í knattspyrnu
á íslandi í dag raunhæfur möguleiki?
Þýðir nokkuð að gera sér vonir um að
hún eigi eftir að verða að veruleika?
íþróttablaðið fór á stúfana og ræddi við
nokkra aðila til að kynna sér málið,
meðal annars Matthías Hallgrímsson,
sem þekkir til aðstæðna 2. deildar fé-
31