Íþróttablaðið - 01.05.1978, Blaðsíða 54

HM í knattspyrnu
leiknum um miðjan seinni hálfleik, en
þegar sjö mínútur voru til leiksloka
tókst ítölum að jafna og stóð þannig
1—1 að leikslokum. Varþá framlengtog
tókst þá Schiavio að skora sigurmark
ítala, og varð að vonum þjóðhetja fyrir.
UNDANÚRSLIT:
Tékkóslóvakía—Þýzkaland 3-1 (1-0)
Ítalía — Austurríki 1-0 (1-0)
ÚRSLIT:
Um 3. sætið: Þýzkal.-Austurríki
3-2 (3-1)
Um 1. sætið: Ítalía—Tékkósl. 2-1 (0-0)
Frakkland 1938
egar heimsmeistarakeppnin var
haldin í þriðja sinn árið 1938
var skuggi komandi styrjaldar
tekinn að grúfa yfir. Argentínumenn
ákváðu t.d. að taka ekki þátt í keppn-
inni, á Spáni lá knattspyrnan niðri
vegna borgarastyrjaldarinnar og
Austurríki átti ekki neitt knattspyrnulið
lengur. Fjórir Austurríkismenn tóku þó
þátt í keppninni — léku með liði Þjóð-
verja.
Ýmislegt gerðist í keppni þessari sem
kom mjög á óvart. Þannig veittu t.d.
hollenzku Austur-Indíur, sem tóku þátt
í keppninni í fyrsta sinn Ungverjum
harða keppni, Kúba sigraði Rúmeníu
og ítalir lentu í mesta baksi með Norð-
menn og þurfti framlengingu í þeim
leik til þess að fá úrslit. Mikið var skor-
að af mörkum og má nefna sem dæmi
að Brasilíumenn sigruðu Pólverja í
keppninni með sex mörkum gegn
fimm, og að Svíar sigruðu Kúbubúa
8-0.
Til úrslita léku Ítalía og Ungverja-
land, og var þess leiks minnzt sem ein-
vígi miðvarða liðanna, Piola frá Ítalíu
og Sarosi frá Ungverjalandi, sem báðir
voru yfirburðamenn í liðum sínum.
Ítalía náði snemma forystu í leiknum,
og hafði tvö mörk yfir í hálfleik, en
Ungverjar börðust af gífurlegum
dugnaði og áttu hvert tækifærið öðru
betra í byrjun seinni hálfleiks. Upp-
skeran varð þó aðeins eitt mark, og
undir lokin náði Ítalía aftur öllum tök-
um á leiknum og bætti tveimur mörk-
um við. Heimsmeistaratitillinn varð
þeirra og hinn frægi bikar sem keppt
var um, var geymdur á Ítalíu tólf næstu
árin.
54
UND ANÚRSLIT:
ftalía — Brasilía 2-1 (2-0)
Ungverjaland — Svíþjóð 5-1 (3-1)
ÚRSLIT:
Um 3. sætið: Brasilía— Svíþjóð
4-2 (1-2)
Um l.sætið: Ítalía— Ungverjal.
4-2 (3-1)
Brasilía 1950
uttugu árum eftir að fyrst var
efnt til heimsmeistarakeppni í
knattspyrnu var hún haldin
öðru sinni í Suður-Ameríku. Enn voru
blikur á lofti eftir heimsstyrjöldina og
þátttaka í keppninni lítil — svo lítil að
menn voru í vafa um hvort hún ætti rétt
á sér. Indverjar sem öðluðust þátttöku í
lokakeppninni ákváðu t.d. að fara ekki
til Brasilíu, sömuleiðis Skotar, og Aust-
urríkismenn töldu sig ekki eiga nógu
gott lið til þess að geta verið meðal
þátttakenda, jafnvel þótt þeir hefðu
nokkru fyrir keppnina sigrað Itali sem
voru meðal þátttökuþjóða. Ungverjar
og Sovétmenn vildu ekki keppa,
Frökkum fannst alltof langt og kostn-
aðarsamt að fara til Brasilíu, Argen-
tínumenn lentu í deilum við brasilíska
knattspyrnusambandið og hættu við
þátttöku og Vestur-Þjóðverjar voru enn
ekki viðurkenndir af FIFA — alþjóða-
samtökum knattspyrnumanna. Þátt-
tökuliðin í Brasilíu voru því ekki nema
þretttán - eða jafnmörg og verið hafði í
Uruguay tuttugu árum áður. Ákveðið
var að breyta keppnisfyrirkomulaginu,
skipta liðunum niður í fjóra riðla, og
ítölsku heimsmeistararnir 1938.