Ljósmæðrablaðið

Árgangur

Ljósmæðrablaðið - des. 2020, Blaðsíða 80

Ljósmæðrablaðið - des. 2020, Blaðsíða 80
80 Emma Goldman „Þegar fæðingin er yfirstaðin langar mig að hvísla ofurlágt í litla eyra nýburans, sérstaklega að stelpunum: „Stattu upp fyrir sjálfri þér, vertu uppreisnarseggur, byltingarsinni“ Emma Goldman fæddist árið 1869 í Kovno í rússneska keisaradæm- inu. Strax sem ung stúlka mótmælti hún harðræði og grimmilegum líkamlegum refsingum á samnemendum sínum innan skólaveggj- anna og var fyrir vikið svipt einkunnum og neitað um framgang. Hún og fjölskylda hennar urðu einnig fyrir aðkasti og útskúfun sem gyðingar og þegar hún var 17 ára flúði hún til Bandaríkjanna í leit að betra lífi. Í Bandaríkjunum biðu hennar áframhaldandi erfiðleik- ar og örbirgð. Hún vann myrkranna á milli til að láta enda ná saman en fékk uppsagnarbréf þegar hún gat ekki á sér setið og mótmælti því harðræði sem konur þurfu að líða innan veggja verksmiðjanna. Emma helgaði líf sitt baráttu fyrir frelsi manneskjunnar undan oki og valdníðslu. Hún varð einn fremsti baráttumaður anarkista í Bandaríkjunum og á heimsvísu og barðist gegn hvoru tveggja, mis- skiptingu kapítalismans sem og kommúnistastjórn Sovétríkjanna sem hún áleit svik við frelsisbyltingu fólksins. Hún var einn mesti ræðuskörungur síns tíma og trekkti að fjölda fólks á samkomum um gjörvöll Bandaríkin, sem þó flestar voru bannaðar og umkringdar lögreglu. Í fjölmiðlum var hún jafnan kölluð „hættulegasta kona Bandaríkjanna“. Emma Goldman var margsinnis handjárnuð fyrir skoðanir sínar og sat nokkrum sinnum í fangelsi. Það var þar sem ást hennar á hjúkrunarstarfinu vaknaði. Innan veggja fangelsisins vann hún við hjúkrun við hræðilegar aðstæður, sjálf fangi. Eftir að hún losnaði úr prísundinni hélt hún áfram að sinna hjúkrunar- og ljósmóður- störfum meðal fátækra innflytjenda í New York ásamt ástríðurfull- um byltingarstörfum í anarkistahreyfingunni. Hún sá með eigin augum hvernig fátækar konur gátu með engu móti brauðfætt börn sín og framkvæmdu jafnvel hættulegar fóstureyðingar á sjálfum sér sem enduðu með ósköpum. Emma varð sannfærð um mikilvægi getnaðarvarna í frelsisbaráttu kvenna. Getnaðarvarnir væru einn lykill að innihaldsríku lífi þeirra sjálfra, efnahagslegu sjálfstæði og síðast en ekki síst frelsis í ástum. Hún talaði alla tíð fyrir frjálsum ástum og var ein fyrst kvenna í Ameríku til að tala opinskátt fyrir getnaðarvörnum. Hún var m.a. tekin föst þegar hún hélt fyrirlestur um getnaðarvarnir og rétt kvenna til að ráða sér sjálfar og takmarka barneignir. Síðar studdu félagar hennar í anarkistahreyfingunni hana til að nema hjúkrun og ljósmóðurfræði í Vínarborg. Emma sinnti fjölda fátækra kvenna inni á heimilum sínum og studdi þær í heilsueflingu jafnt sem meðgöngu og fæðingu. Sjálf sagðist hún berjast fyrir „sjálfstæði kvenna og rétti kvenna til að sjá fyrir sér, að lifa fyrir sig sjálfar, að elska hvern þann sem þær vilja og eins marga og þær vilja ... frelsi fyrir konur og menn, frelsi athafna, frelsi skoðana, frelsi til ásta og frelsi í móðurhlutverkinu.“ Emma var gerð brottræk bæði frá Bandaríkjunum og Sovétríkjunum fyrir skoðanir sínar. Brottreksturinn frá Bandaríkjunum reyndist henni þungbært áfall það sem hún átti eftir ólifað enda hafði hún helgað ævistarf sitt baráttunni þar. Seinni hluta ævinnar var Emma í stöð- ugri leit að öruggu skjóli bæði í Evrópu og Kanada en oftar en ekki kom hún að luktum dyrum. Hún dó árið 1940 í Toronto, Kanada. Emma Goldman hvikaði aldrei frá sannfæringu sinni og lét aldrei þagga niður í sér, sama hvaða hótanir dundu á henni: „Þótt ég sé ekki sérstaklega áfjáð í að fara í fangelsi þá mun ég engu að síður gera það með glöðu geði ef það styrkir baráttuna um mikilvægi getnaðarvarna og losar okkur undan úreltum lögum“. Portrett: Lóa Hjálmtýsdóttir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Ljósmæðrablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósmæðrablaðið
https://timarit.is/publication/862

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.