Bændablaðið - 22.10.2020, Blaðsíða 7

Bændablaðið | Fimmtudagur 22. október 2020 7
Veðurstofa Íslands óskar eftir liðsinni
lesenda Bændablaðsins vegna útgáfu-
verkefnis sem þar er verið að vinna.
Sigurlaug Gunnlaugsdóttir, útgáfu-
stjóri á úrvinnslu- og rannsóknasviði
Veðurstofunnar sendi blaðinu þessar
tvær myndir. Þær eru í vörslu Veðurstofu
Íslands. Þar á bæ kannast fólk ekki við
hvar þessar myndir hafa verið teknar
eða af hvaða
stíflufram-
kvæmdum
þær eru.
Sigurlaug
vildi því
beina því
til lesenda
Bænda blaðsins hvort einhver þeirra
kannist við hvar þessar myndir hafa
verið teknar og jafnvel hvaða fólk er að
sjá á myndunum.
Upplýsingar má senda á netfangið;
sigurlaug@vedur.is
LÍF&STARF
H austið er tími uppskeru. Þannig hagar einmitt til hér í koti þótt engan eigi ég völlinn. Nú vex
mér svo vísnaforðinn og stökurnar sem
streyma úr öllum áttum, að hreinn vandi
er úr að velja. En ekki tjóir að kvarta
heldur hefja braginn. Fyrst er fyrir dá-
samlegt vísnabréf frá hagyrðingi sem
ekki hefur áður verið kynntur hér til
sögu. Eiríkur Grímsson er fæddur á
Blönduósi árið 1947, en ólst upp og bjó
á Ljótshólum í Svínadal til 18 ára aldurs.
Í grunninn er Eiríkur því Húnvetningur,
þótt ættir hans komi frá Árnesingum og
úr Reykjavík og víðar frá. Hagyrðingur
er hann eindæma góður og glettinn vel.
Fyrst verður fyrir vísa sem fædd er ný-
lega. Eiríkur er þá að hlýða á vísnadisk
Óskars í Meðalheimi:
Sumu er rétt að segja frá
svo því ekki gleymi,
að ófullan ég aldrei sá
Óskar í Meðalheimi.
Á árinu 1958 símaði Guðmundur, oddviti
í Holti í Svínadal, á flesta bæi, leitandi eftir
æti til að draga fyrir tófu. Ef til vill hefði
drepist kind eða hross sem slægur væri í.
Þá orti Eiríkur:
Gvendur hringir bæ frá bæ,
bændur um það ræða,
hvort ‘ann ætli öll sín hræ
einsamall að snæða.
Undir stöðugum fréttaflutningi af mál-
efnum Baugs orti Eiríkur svo:
Baugur er margt að bralla,
„bisnissinn” iðka kann,
ætlar í mál við alla
og allir í mál við hann.
Næstu vísur nefnir Eiríkur „Morgunböl“.
Vísan ort á sunnudagsmorgni ársins 1995:
Ég vaknaði í morgun og vatt mér á stjá
og virtist í ágætis formi.
Ég horfði í spegil; mér helvíti brá,
því hausinn var eins og á gormi.
Hann dinglaði laus eins og dindill á kind,
dauf voru augun og bólgin.
Andlitið svartara en erfðasynd
sem innan við sjálfsagt er fólgin.
Eiríkur hefur átt við bakveiki að stríða
sem og ýmsa aðra kvilla. En hvellisjúkur
segist hann ekki vera. Í bakeymslum orti
hann einhverju sinni:
Aumt er nú mitt bogna bak,
blásinn upp er magi.
Í herðablöðum heiftar tak,
-hausinn ekki í lagi.
Bólgin á mér bæði hné,
bólóttur í framan.
Með augunum ég ekkert sé,
eistun fallin saman.
Heyrnin sljó og hárið feitt,
hóstinn tekur völdin,
enda get ég ekki neitt
eftir 7 á kvöldin.
Andinn virðist eins og sést
ærið tregablandinn.
Græt ég oft er gerist verst
gyllinæðarfjandinn.
Eyrun bæði eru sýkt,
upp úr svefni er rumið,
þetta er ekki lygi líkt,
læt því staðar numið.
Í einhverjum galsa á kvennafrídegi orti
Eiríkur:
Flestir myndu fagna því
og forða margri vöku,
ef þær tækju oftar frí
ofanvert við höku.
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggð1@gmail.com
260MÆLT AF
MUNNI FRAM
Laxamýri í Suður-Þingeyjarsýslu:
Lítil hvít kvíga fæddist í haga
Það er ekki í frásögur færandi þótt stóru
kvígurnar séu sóttar heim í fjós úr sumarhag-
anum. Hins vegar bar svo við að kvígunum
á Laxamýri í Suður-Þingeyjarsýslu fjölgaði
um eina daginn sem þær komu heim og nýja
kvígan, þótt lítil sé, hljóp heim með hópnum
og var hin sprækasta.
Stóru kvígurnar voru fegnar að koma heim í
hús og fengu strax lystugt hey sem þær kunnu
vel að meta. Litla hvítan kvígan er dugleg að
drekka og vonandi dafnar hún vel eftir því
sem dagar líða. Hver veit nema að hún verði
góð mjólkurkýr.
Á myndinni hér að neðan eru kvígurnar á
Laxamýri að banka upp á dyrnar hjá heim-
ilisfólki, væntanleg til að sýna nýja gripinn.
Kvígurnar á Álftamýri. Myndir / Atli Vigfússon
Hvar voru myndirnar teknar?