Studia Islandica - 01.06.1970, Blaðsíða 46

44
Sjálfur var hann mjög tregur til að taka að sér hlutverk Ing-
ólfs, þar sem hann taldi sig vanta þá sérstæðu persónutöfra,
sem ef til vill gætu gert Ingólf ögn meira sannfærandi. Bodil
Ipsen, sem upphaflega var ætlað hlutverk Höddu Pöddu,
gafst upp á því, eftir að hafa gert ítrekaðar tilraunir til að
fá höfundinn til að útskýra sum tilsvörin.1
Á frumsýningunni var leiknum tekið með miklum fögn-
uði, og voru blaðadómar yfirleitt lofsamlegir. T. a. m. segir
Julius Clausen, sem var kunnur ritdómari á þeim tíma, í
Berlingske Tidende 15. nóvember 1915, að þetta sé sú sýn-
ing, sem menn hafi lengi beðið eftir; sýning, sem flytji
sanna og stórfellda list, og verði hún ekki sótt, sé ekki leng-
ur til skilningur á list i Danmörku og eins gott að loka Kon-
unglega leikhúsinu. - Til þess þurfti þó ekki að koma, því
að Hadda Padda var sýnd þar í fjóra mánuði við góða aðsókn
og var mikill sigur fyrir höfundinn.2 Leikritið var síðan
sýnt í Stokkhólmi,3 og í ráði var að sýna það í Þýzkalandi,
en heimsstyrjöldin kom í veg fyrir það.4
I Reykjavík var Hadda Padda frumsýnd á annan í jólum
1915 með Guðrúnu Indriðadóttur i aðalhlutverki.5 Flestir,
sem skrifuðu um leiksýninguna, hrósuðu henni mjög, eink-
um leikritinu sjálfu.6 Þó fannst leikdómara Isafoldar sýn-
ingunni að ýmsu áfátt og taldi hana engan veginn standast
1 Masker og Mennesker, 82-87.
2 Sbr. Stefán Einarsson 1932, 11; Vísi 21. 12. 1914.
3 Sbr. Isafold 17. 7. 1915. Hja Stefáni Einarssyni 1932, 11, segir, að
leikritið hafi verið sýnt um öll Norðurlönd, en mér hefur ekki tekizt að
afla heimilda tnn það.
4 Sbr. Stefán Einarsson 1932, 11-12.
5 Sjá Leikfélagið 50 ára, 257-258.
6 Einna hrifnastur er B. J. (sennilega Bjarni Jónsson frá Vogi) í
Visi 3. 1. 1916, en hann segir m. a.: „Vandinn er að leika hana [Höddu
Pöddu] svo, að hún njóti sín, að áhorfandinn skilji og sjái, hversu djúpt
geð hennar [er], sjái að hér sýnir skáldið gimstein meðal norrænna
kvenna, sem er gædd ástaranda Hrefnvi og Helgu fögru og stórlyndi Guð-
rúnar Ösvifrsdóttur, eða er Brynhildur nútímans." Svo er að skilja sem
B. J. þyki, að Guðrúnu Indriðadóttur hafi tekizt þetta, því að hann segir
hana leika hlutverkið „ágætlega vel“.