Studia Islandica - 01.06.1970, Qupperneq 76

74
löngu, löngu fyrr og á sama hátt og allir hinir drepa nú
á dögum, allir undantekningarlaust! (54—55).
f Oss morðingjum lætm- Kamhan spilhngu þjóðfélagsins
speglast í persónunum sjálfum, líferni þeirra, viðhorfum og
viðbrögðum. Persónur leikritsins eru allar vel gerðar og
sannfærandi, og hefur sérhver þeirra sínu hlutverki að
gegna.
Vinurinn, Francis McLean, er hin holla og trausta stoð af
sömu gerð og Henry Winslow í Marmara.
Móðirin, mrs. Dale, hefur alið dætur sínar upp í samræmi
við kröfur þess þjóðfélags, þar sem peningamir einir ráða
ríkjum og munaður, skemmtanir og fánýtt glys eru eftir-
sóknarverðust allra lífsins gæða. Hún lítur á dætur sínar
sem eins konar söluvarning og er því eðlilega stolt af dóttur
sinni, Susan, sem hefur komizt svo hátt að verða fín og dýr
gleðikona í New York. öðru máli gegnir um Normu, hún
hefur verið svo óheppin að fá ekkert fyrir „fegurð“ sína og
„æsku“ nema fátækan mann, sem hún raunar „vildi ekki
skifta á fyrir neinn annan“ (19). Á sinn hátt elskar hún
Ernest, hjá honum einum finnur hún öryggi. En hún er
gjörspillt og svo sneydd öllu stolti og sjálfsvirðingu, að hún
fær ekki með nokkru móti skilið, hvað Emest hefur við það
að athuga, þó að annar maður veiti henni þær lystisemdir,
sem hún gimist og telur sig eiga kröfu á: „En að þurfa að
fara á mis við öll þægindi lifsins, af því að manni þykir vænt
um mann, sem getur ekki veitt manni þau, það er það sem
mér sárnar“ (22). Hún kann engan greinarmun á réttu og
röngu, sannleika og lygi, og er það framar öðru sá eiginleiki
hennar, sem úrslitum ræður að lokum. Þrátt fyrir alla sína
galla er Norma geðþekk og hugstæð persóna, hún er marg-
ræð, í henni er bæði illt og gott, og er hún að þvi leyti ein-
stæð meðal persóna í verkum Kambans.
Emest lítur lífið allt öðrum augum en Norma. Hann er
vammlaus maður, gáfaður og alvömgefinn, og ann konu
sinni mjög. Hann trúir á hið góða í fari hennar og að augu