Studia Islandica - 01.06.1970, Side 94

92
að sjer á sama sjónarmið, hjer er það almenningur ...
Það er ekki til neitt land, þar sem beitt er jafnvægum
refsingum; það er ekki til neitt land, þar sem framdir
eru jafn fáir glæpir.
I greininni Kvalitetsmennesket helgar hann málefninu
glæpi og refsingu langan kafla; og þeim, sem áhuga hafa á
að kynna sér þau mál nánar, er þar vísað til skáldsögunnar
Ragnars Finnssonar.1
Stjörnur öræfanna
Eftir útkomu Ragnars Finnssonar verður hlé á ritstörfum
Kambans um þriggja ára skeið. Árin 1922—1924 var hann
fastráðinn leikstjóri við Folketeatret í Kaupmannahöfn, en
sagði þeirri stöðu lausri til að geta helgað sig ritstörfum að
nýju.2
Fjórða og síðasta verk Kambans, markað Ameríkudvöl-
inni, er leikritið 0rkenens Stjerner. Kom það út á dönsku
vorið 1925. Virðist Kamban ekki hafa lokið við íslenzka gerð
þess, því að af henni er aðeins til upphafið frá hans hendi.
Er það í eiginhandarriti og ber nafnið Stjömur öræfanna.3
Nýlega hefur Tómas Guðmundsson íslenzkað leikritið og
nefnir það Öræfastjörnur. Sú þýðing mun nú vera í prentun.
0rkenens Stjerner er í fjórum þáttum og fjallar um hina
eilífu og sígildu baráttu andans við holdið og öfugt. Hin
fagra og syndum spillta gleðikona Vivienne Montford kem-
ur íldædd fegursta skarti sínu til dýrlingsins Percys Rumets
í því skyni að freista hans. Hann er heilagur maður, prédikar
á strætum úti og er átrúnaðargoð lýðsins. Hann er staðfast-
ur í byrjun, leiðir Vivienne fyrir sjónir, hve líf hennar sé
1 Sbr. Kvalitetsmennesket, 18-22.
2 Sbr. Kebenhavn 22. 3. 1922 og Morgunblaðið 2. 3. 1927.
3 Handritið er í vörzlu Gísla Jónssonar. Það er 32 bls., og lýkur þvi
efst á blaði í miðri setningu. Má af því ráða, að Kamban hafi skyndilega
hætt við verkið.